3 छतसि ह्रोंसए बारेर न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्। “क्हिए अलिइ क्हिए फिर आछ्याँबै के लइबिस्याँ चलाइ छ्याँबै सुँइ लोदा सैंदा लद्, झाइले ‘ङइ पाप लइ ङलाइ माफ पिंन्,’ बिसि चइ बिस्याँ माफ पिंन्।
ठिक के लबै म्हिइ ङलाइ धोंरिगे, छ लमा ङए ल्हागिर म्हाँया लब् धोंन् तब्मुँ, चइ ङ हौदिरिगे, छले हौदिमा ङए क्रए ल्हागिर छ्युगु तब्मुँ। ङए क्रइ च छ्युगु स्योवारिब् आरे। दिलेया आछ्याँबै के लब्मैंए बिरोधर ङइ खोंयोंइ बिलै प्राथना लब्मुँ।
छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्! क्हि ह्याबै ह्युलर्बै म्हिमैंने बालु बाछा आफैद्। बाछा फैस्याँ क्हेमैंए ल्हागिर ङो चुब् धोंन् तब्मुँ।
ताँ क्होबै म्हिलाइ तिला लोदा सैंदा लमा छ्याँब तम; दिलेया बुद्धि आरेबै म्हिलाइ कोर्राइ प्रखे प्रुलेया तार आख।
न्होह्रों लब् सेसेया म्हाँया खसि तोइ आबिल्ले टिब् भन्दा चइ लबै गल्ति उँइँमिंब छ्याँब् ग।
खैच्हिजिले पोंबै म्हिलाइ आहौदिद्, आस्याँ चइ क्हि हेल लब्मुँ; दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिलाइ हौदिमा चइ क्हिलाइ म्हाँया लब्मुँ।
झाइले पत्रुस येशू ङाँर खसि “गुरु, ङए अलिइ ङए फिर आछ्याँबै के लब्रें लस्याँ कति खे समा चलाइ क्षमा पिंल् त्हुम्? ङिब्ले समा क्षमा पिंले उ?” बिसि ङ्योएइ।
“छतसि क्हेमैं खैले टिल् त्हुम् बिसि सैंर मैंसि टिद्! ल्हें चब-थुँबाए लिलि आप्रद्, प्हा ल्हें थुँसि आम्हेरद् धै छ्ह खैले थोब् ङ्हे बिसि न्हुँ आलद्। छले ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यारिमा थाइ आसेल्ले तिखेर्न च त्हिंइर क्हेमैं ङोर स्याब् धोंले स्याब्मुँ।
छतसि खैले छ्ह थोरिइमुँ सैंर मैंन्, आह्र-आसेबै म्हि धोंब आतद्, बुद्धि मुँबै म्हि धोंलेन् छ्ह थोद्।
परमेश्वरए दयाम्हाँया आयोंब खाबै आतरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रों तद्। आक्ह्रिबै लमा क्हेमैंए न्होंरि फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे। आस्याँ ल्हें म्हिमैं पापर च्होयाब्मुँ।
ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैं न्होंरि खाबज्यै क्ह्रोंसेंन्बै घ्याँ पिवामा खाबज्यै धबै चलाइ बिश्वासर एपखस्याँ,
क्हेमैंइ स्वर्गर्बै इनाम योंबै ल्हागिर के लरिइमुँ। छतसि च इनाम आम्हरिगे, बरु ताँन् इनाम योंरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।