9 “ङ क्हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए ल्हागिर ह्युलर्बै स न्होरउँइँले क्ह्रिबै थुमैं बनेद्। छ लस्याँ क्हेमैंए मुइ खाँयाबै त्हेर चमैंइ क्हेमैं स्वर्गर स्वागत लब्मुँ।”
ङए सैं नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् भों आरेलै खाँम्, दिलेया परमेश्वरजी ङए सैंर भों पिंम् धै खोंयोंन् बिलै ङए चैदिबै सै क्हिन् ग।
बुद्धि मुँबै म्हिए सै न्होर चमैंए मुकुट ग, दिलेया आमादुमैंइ अझै आमादु के मत्त्रे लम्।
आयो-आख्युब्मैंलाइ पिंब याहवेहलाइ खि पिंब् ग, धै खाबइ तो लइमुँ चए इनाम खीजी पिंब्मुँ।
तिस्याँदे ल्हागिर सै न्होर योंम्; दिलेया नुयाम्, तलेबिस्याँ चल प्ह्यामैं प्ह्यामुँ धै क्रोवे धोंले मुउँइँ प्हुरयाम्।
येशूजी चने बिइ, “क्हि क्ह्रोंसेंनन्बै ठिक तदा ङ्हाँस्याँ ह्यासि क्हिने मुँबै तोन्दोंरि सै न्होर चुँसि योंबै मुइ ङ्हाँदुमैं चुमिंन्। छलस्याँ क्हिइ स्वर्गर सै न्होर योंब्मुँ। झाइले खसि ङए लिलि ल्हैदिद्।”
“क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर चु पृथ्बीर सै न्होर ल्हें खागु आलद्, तलेबिस्याँ चुर्बै सै न्होरम् प्हुँलुँइ चवाम्, खै खम्, धै ह्योमैंइ धिं फोर्दिसि ह्योवाम्।
“खाबज्यै या क्ल्हे ङ्हिंए सेवा लल् आखाँ। तलेबिस्याँ सेवा लबै म्हिइ क्ल्हे घ्रिलाइ हेल लब्मुँ, क्ल्हे घ्रिलाइ मान लब्मुँ, अथवा घ्रिलाइ छेन्ले म्हाँदिमुँ, अर्कोलाइ आम्हाँदि। छलेन क्हेमैंज्यै या परमेश्वर नेरो मुइ ङ्हिंना ङ्हिंनाए सेवा लल् आखाँ।
क्हिए थलि प्हेलार मुँबै सैमैं आयोंब्मैं पिंन्। छ लस्याँ न्हों मुँलेया बैरु मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ताँन् चोखो तब्मुँ।
“छतसि क्हेमैंए सै न्होर चुँसि योंबै मुइ आयोंब्मैं पिंन्। झाइले ह्रोंसए ल्हागिर खोंयोंइ स्योब आतबै नेंदोमैं रोसि नाँस आतबै सै न्होर स्वर्गर साँन्। स्वर्गर थेंबै सै न्होर खोंयोंइ आम्ह, तलेबिस्याँ खाबज्यै ह्योल् आँखाँ, झाइले प्हुँलुँज्यै आच।
छ लस्याँ क्हिइ आशिक योंब्मुँ। तलेबिस्याँ क्हिए खि चमैंइ फोल् आखाँ। दिलेया परमेश्वरजी बिब म्हाँदिबै म्हिमैं सिसि धबै सोगों तमा आयोंब्मैंलाइ पिंबै सैमैंए खि परमेश्वरजी क्हि पिंब्मुँ।”
छतसि क्हेमैं ह्युलर्बै सै न्होरर भर लल् खाँब आतइ बिस्याँ, स्वर्गर्बै खोंयोंइ आखाँबै सै न्होरए जिम्मा क्हेमैंलाइ खाबइ पिंमुँ?
येशूजी धबै बिइ, “खाबज्यै या क्ल्हे ङ्हिंए के तिखेर्न लल् आखाँ। तलेबिस्याँ चइ घ्रिलाइ हेल लमुँ, झाइले अर्कोने म्हाँया लमुँ। छलेन क्ल्हे घ्रिइ बिब छेनाले ङिमुँ, अर्को क्ल्हेलाइ तो धोंइ आङ्हाँ। च धोंलेन् क्हेमैंज्यै या परमेश्वर नेरो मुइए सेवा तिखेर्न लल् आखाँ।”
छतसि तारे ङइ तो लल् त्हुमुँ ङइ मैंल् खाँइमुँ। केउँइँले तेवाबै लिउँइँ ङइ स्वाब थुमैंने ङो सेब् मिं सेब् लल् त्हुइ। झाइले क्ल्हेइ ङ केउँइँले तेवाबै लिउँइँ च थुमैंइ खेंमैंए धिंर ङ मान लब्मुँ।’
बिइ, ‘कर्नेलियस! परमेश्वरजी क्हिए प्राथना थेइमुँ, धै क्हिइ ङ्हाँदुमैंलाइ तो चैदिमु च पिंबै छ्याँबै केमैं या मैंइमुँ।
छबिमा कर्नेलियस ङ्हिंसि स्वर्गदूत ङाँइ ङ्ह्योबै-ङ्ह्योबन् लसि, “बिल् त्हुबै ताँ तोइ मुँ वा?” बिइ। स्वर्गदूतइ चने बिइ, “क्हिइ ङ्हाँदुमैंए खाँचो टार्दिमिंबै छ्याँबै केमैं नेरो क्हिइ लबै प्राथना परमेश्वरए उँइँर फेनेइमुँ।
तलेबिस्याँ ङिइ योंबै तिस्याँबै च्युगुथिरि दुःखइ ङिए ल्हागिर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह नेरो थेबै मान योंबै के लइन मुँ।
धै खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिर ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी लबै ल्हयो ह्रेरिमा क्हेमैं परमेश्वरए म्हाँयार टिरिद्।