3 “छतमा च नाइकेइ सैं न्हों-न्हों बिइ, ‘ङए क्ल्हेइ ङ केउँइँले तेबर होंना। ङइ ताब क्योब लल् आखाँ, म्हिमैंने ह्रिसि चब् बिलेया ङ फापिम्।
झाइले हामान न्होंर खमा, म्रुँइ चने “म्रुँइ ह्रोंसए सैंउँइँलेन् मान् इजेत पिंदा ङ्हाँबै म्हिए ल्हागिर तो लल् त्हुमुँ?” बिसि चने ङ्योएइ। छबिमा “म्रुँइ मान् इजेत पिंबै म्हि ङ बाहेक् अरू खाब् मुँलै?” बिसि हामानइ मैंइ।
प्ल्हेगु म्हिइ ल्हें सै म्हैलेया चइ तोइ आयों, दिलेया भोंन्ले के लबै म्हिइ तोन्दोंरि योम्।
प्ल्हेगुए घ्याँ पुजुए बार मुँब् धों तम्, दिलेया सोजो म्हि प्रबै घ्याँ छ्याँबै मुल घ्याँ तम्।
लल् त्हुबै के युनन् आलबै म्हि न्होह्रों लबै म्हिए अलि धों तब् ग।
प्ल्हेगु तसेरो न्हरु ल्हें खम्, धै प्ल्हेगु म्हि फतेन् तब्मुँ।
प्ल्हेगुइ ठिक त्हेर क्ल्या आक्ल्यो; छतसि बालि खुबै त्हेर चइ तोइ आयों।
ह्रोंसए केब्छैंलाइ ओंसों ओंनोंन् चइ तो बिमुँ चन् लमिंइ बिस्याँ; लिउँइँ चइ क्हिने मुँबै ताँन् सैमैं किंब्मुँ।
“झाइले ङेसा तमा क्ल्हेइ के लब्मैंए चिबने बिइ, ‘म्रोंमैं हुइसि नों सै पिंन् धाँसे लिलि खब्मैंलाइ ताँन् भन्दा ओंसों पिंनु, धाँसे ओंसों खब्मैंलाइ ताँन् भन्दा लिलि पिंन्।’
च लिउँइँ खेंमैं यरिहो बिबै नाँसर फेखइ, धै येशू ह्रोंसए चेलामैं नेरो म्हिए हुलने यरिहोउँइँले त्होंह्यामा तिमैए च्ह बारतिमै बिबै कन घ्याँए रेर क्हुँरिल।
छतमा ‘च्हौ ल्हें रा-रोमैं थेंबै धन्सार ङने आरे! तारे ङ तो लब् ङ्हे?’ बिसि चइ सैं न्हों न्हों मैंइ।
“छतमा प्लबै म्हिइ चलाइ हुइसि बिइ, ‘क्हिए बारेर ङइ थेबै ताँ तो जा? क्हिइ लबै केए हिसाब ङलाइ पिंन्। तलेबिस्याँ तारे क्हि ङए सै न्होरए चाँजो लल् योंरिब् आरे।’
दिलेया लाजरस बिबै ङ्हाँदु म्हि घ्रि मुँल। चए ज्यु तिगोंन् पोर मुँल। चलाइ अरू म्हिमैंइ प्लबै म्हिए तगारर्न पखसि थेंमिंमल।
“तिगें लाजरस सियाइ। धै स्वर्गदूतमैं युसि च स्वर्गर अब्राहामए क्वेंदर बोइ थेंइ। झाइले च प्ल्होबै म्हि या सियासि म्हिमैंइ पावाइ।
छतसि तारे ङइ तो लल् त्हुमुँ ङइ मैंल् खाँइमुँ। केउँइँले तेवाबै लिउँइँ ङइ स्वाब थुमैंने ङो सेब् मिं सेब् लल् त्हुइ। झाइले क्ल्हेइ ङ केउँइँले तेवाबै लिउँइँ च थुमैंइ खेंमैंए धिंर ङ मान लब्मुँ।’
ल्हें त्हे समा नियाधिशइ थेबै न्ह आलल्ले टिइ। दिलेया ‘ङइ परमेश्वरै या आम्हाँदि, म्हिमैंलाज्यै या तोइ वास्ता आल, दिलेया चु म्हरेस्योइमि छोंरों ङ्हाँनन् लइ,’ बिसि चइ सैं न्हों-न्हों मैंइ।
चए ङ्हेब् ट्हुब्मैं नेरो ओंसोंन् घ्याँजरे ह्रिसि टिरिब् म्रोंब्मैंइ “ह्रिसि टिबै म्हि चुन् आङिं वा?” बिइ।
च त्हेर म्हिमैंइ फिब् ओंनोंबै डुँड् तबै म्हि घ्रिलाइ नोसि पखमल। मन्दिर न्होंर खब्मैंने भिक् ह्रिरिगे बिसि म्हिमैंइ च म्हि त्हिंइ ह्रोंसे मन्दिरर्बै “छ्याँबै मिं” बिबै म्रार पखसि थेंमिंब्रें लमल।
तारे रेसि सहरर ह्याद्, क्हिइ तो लल् त्हुम् बिसि म्हि घ्रिइ क्हिने बिमिंब्मुँ।”
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइ प्ल्हेउ तसि छ्ह थोरिइमुँ, धै चमैं ह्रोंसइ के आल दिलेया अरूए केर तोनतोर्न यो झोंम् बिब ङिइ थेइमुँ।