19 येशूजी धबै बिइ, “छाबै प्लबै म्हि घ्रि मुँल। चइ सै ल्हें फेबै छ्याँबै क्वेंमैं खिमल। त्हिंइ ह्रोंसे लिं-लिंबै चबै सैमैं चसि मजाले त्हिंइ थोमल।
च लिउँइँ म्रुँमैंइ खिबै तार्ग्या नेरो मु रङर्बै क्वें खिसि मोर्दकै कलाँजी रङर्बै सुतिए पछ्यौर पोइ, धै माराइ बनेबै मुकुट कुसि मोर्दकै म्रुँए दरबाराउँइँले त्होंइ। छले शूशन सहरर मुँबै ताँन् म्हिमैं बेल्ले सैं तोंदै उफर्दिइ,
बुद्धि मुँबै म्हिए सै न्होर चमैंए मुकुट ग, दिलेया आमादुमैंइ अझै आमादु के मत्त्रे लम्।
ह्रोंसए ल्हागिर चइ पोब् तिबै सै बनेम्; धै ङ्याँ-ङ्याँ ह्याबै कलाँजी रङर्बै क्वेंमैं चइ खिम्।
झाइले चमैंइ खीलाइ सुपारि रङर्बै क्वें खिमिंसि पुजुए मुकुट या लसि खीए क्रर कुमिंइ।
छले येशूए बिल्लि लसि चमैंइ सुपारि रङर्बै क्वें प्लिवासि खीए क्वेंन् खिमिंसि क्रूसर च्योबै ल्हागिर येशू बैरु बोइ।
दे त्हे लिउँइँ च्ह च्योंबइ ह्रोंसए अँश चुँवाँसि ताँन् मुइ खागु लसि धिंउँइँले त्होंयाइ। धै ह्रेंगोर्बै ह्युलर ह्यासि बेल्ले फुर्मास लसि मुइ ताँन् नुवाइ।
येशूजी ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “प्लबै म्हि घ्रिल चाँजो लबै नाइके म्हि घ्रि मुँल। चइ ह्रोंसए क्ल्हेए सम्पति उडिदिवाइ बिसि म्हिमैंइ चए फिर छ्याब् ल्हैदिल।
“छतसि ह्रोंसए प्ह्रेंस्यो वासि अर्कोने ब्ह्या लबै म्हिइ ब्यभिचार लम्। छलेन पार लबै च्हमिरिने ब्ह्या लबै मुँयुँज्यैया ब्यभिचार लम्।”
दिलेया लाजरस बिबै ङ्हाँदु म्हि घ्रि मुँल। चए ज्यु तिगोंन् पोर मुँल। चलाइ अरू म्हिमैंइ प्लबै म्हिए तगारर्न पखसि थेंमिंमल।
च च्हमिरिइ कलाँजी रङर्बै क्वें नेरो ओल्ग्या क्वें खिल, धै चइ माराए घानामैं नेरो सै ल्हें फेबै सकलि तुथुमैं पैरेल। चए योर्बै माराए प्हेल चइ लबै ब्यभिचारए केमैंइ प्लिंल।
‘आमै! आमै! च्हौ थेबै सहर नास तयान बिसि ह्रेंगोन् रासि क्रोब-म्होब लब्मुँ। चइ मलमलए क्वेंमैं, कलाँजी रङर्बै क्वेंमैं, नेरो ओल्ग्या क्वेंमैं खिमल माराए घाना नेरो सै ल्हें फेबै तुथुमैं प्हिरुमैं या पैरेमल।
चइ खैले सयल लसि सुख योंल, छलेन् चए फिर दुःख नेरो शोक तल् पिंन्। तलेबिस्याँ ‘ङ चुर म्रुँस्यो तसि टिइमुँ। म्हरेस्योलाइ धोंले ङलाइ शोक तरिब् आरे, ङ क्रोब-म्होब खोंयोंइ लल् त्हुरिब् आरे!’ बिसि चइ मैंम्।