14 येशूजी बिबै ताँ थेसि फरिसीमैंइ खीए बिल्लि लइ। तलेबिस्याँ चमैंए ल्हागिर मुइ थेबै सै मुँल।
तोंन् तोर्न थेब् प्हैंब्मैंइ ङलाइ प्ह्रसि निस्योइमुँ, दिलेया क्हिए ठिमउँइँले ङ ह्रेंगो आतइमुँ।
“धिक्कार मुँ, शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैं, क्हेमैं फिब्लो पार्दिब्मैं! स्वर्गर्बै ग्याल्सर होंल् म्हैबै म्हिमैंलाइ क्हेमैंइ म्रा तोरवाम्। क्हेमैं ह्रोंसै या आहों, होंल् म्हैब्मैंलाज्यै या होंल् आपिं।
छाब म्रोंसि येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं ताँन् बैरु ह्याद्, चु कोलो आसिइमुँ, न्हरु च्हुइमुँ।” छबिमा चमैंइ आक्वेंसि येशूए बिल्लि लइ।
खीजी धबै चर मुँब्मैंने बिइ, “छेनाले मैंन्, नना ओलिबै लोब् आलद्, तलेबिस्याँ म्हि कति प्ल्होब तनाबिलेया सै न्होरउँइँले क्ह्रोंसेंन्बै छ्ह योंल् आखाँ।”
चमैंइ म्हरेस्योमैंए धिं नाँ लुडिमुँ। दिलेया म्हिमैंए उँइँरि बिस्याँ बेल्ले प्राथना लब् प्हैंम्। छाब्मैंइ झन् थेबै सजैं योंब्मुँ।”
म्हिमैं रासि ङ्ह्योरिल। यहूदी चिबनाँब्मैंइ येशूए बिल्लि लसि बिइ, “चुइ अरूमैं जोगेमिंइ। चु परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग बिस्याँ चुइ ह्रोंसलाज्यै या जोगेरिगे।”
च कोलो सियाल् खाँइ बिब् सेसि चमैंइ येशूए बिल्लि लबर होंइ। तलेबिस्याँ च कोलो क्ह्रोंसेंनन् सियाल् खाँल।
च त्हेर म्हिमैंइ ह्रोंसलाइ मत्त्रे म्हाँया लब, मुइए लोब लब, ह्रोंसन् थेब् प्हैंब, सैं सार तब, अरूलाइ म्हि आलल्ले पोंब, आबा-आमाइ बिब आङिंब, खाबइ तो सै पिंलेया धन्यबाद आपिंब धै परमेश्वर आम्हाँदिब गुन् आरेब अपबित्र तब्मुँ।
कोइलाइ म्हिमैंइ सँउँलिइ फैसि झेलर च्युवाब, बिल्लि लब, कोर्राए प्रुब ताँन् सैदिल।