4 “क्हेमैं न्होंरि खाबलैया क्यु प्र मुइबिस्याँ च क्यु प्रए न्होंरि घ्रि म्हयास्याँ चइ कुच्युसे कु क्यु क्ह्योंर्न वाथेंसि म्हयाबै क्यु आयोंन् समा आम्है रो वा?
म्हयाबै क्यु धों ङ तप्ररिइमुँ; ह्रोंसए केब्छैंलाइ म्हैदु, तलेबिस्याँ क्हिए ताँमैं ङइ आम्लेइमुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं न्होंरि म्हि घ्रिए क्यु घ्रि प्रिबै त्हिंइर होंल्दोंर होंयास्याँ चैंसि बैरु आते रो वा?
दिलेया प्रभु येशूजी चने बिइ, “ओ फिब्लो पार्दिब्मैं! क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या प्रिबै त्हिंइर ह्रोंसए गधामैं नेरो क्ल्यामैं प्ह्रोंउँइँले पिसि क्यु थुँबर आबो वा?
छतसि येशूजी चमैंने चु अहान् बिइ,
तलेबिस्याँ म्हिए च्ह छलेन् घ्याँ आसेसि म्हप्ररिब्मैंलाइ म्हैबर नेरो जोगेमिंबर युब् ग।”
ओ अरूए फिर छ्याब् ल्हैदिबै म्हि, क्हि खाब् मुँलेया निउँ लबै घ्याँ तोइ आरे, तलेबिस्याँ क्हिइ अरूए फिर खैले छ्याब् ल्हैदिमुँ छाबन् के क्हिज्यै लम्। छतसि खाबइ आगुए फिर छ्याब् ल्हैदिमुँ च ह्रोंसन् दोषि ठर्दिम्।
क्हेमैं क्युमैं धोंले घ्याँ फ्ल्येसि प्ररिल। दिलेया तारेम् क्हेमैंलाइ जोगेमिंबै प्ह्रोंछैं ङाँर क्हेमैं एखइमुँ।