31 “छबिमा आबाइ चने बिइ, ‘ठागु, क्हिम् खोंयोंन् बिलै ङने बालुन् मुँ। ङने मुँबै सै न्होर ताँन् क्हिलन् ग।
क्हिए सै न्होर बोसि ताँन् नुवाबै च्ह एखमा चए ल्हागिर क्हिइ छोबै क्यु साँडे सैसि च्हौ थेबै भत्यार लमिंब आ।’
तिंयाँ ङ्योइ भत्यार लसि बेल्ले सैं तोंल् त्हुम्। तलेबिस्याँ क्हिए अलि सियाल, सोसि खइ, म्हयालेया योंइ।’”
धिंर्बै केब्छैं खोंयोंन् बिलै च धिंर टिल् आयों, दिलेया च्ह बिस्याँ खोंयोंन् बिलै धिंर्न टिल् योंम्।
छ बिस्याँ परमेश्वरजी खीए यहूदी म्हिमैं त्याग्दिइ वा? आङिं, कत्ति आङिं! तलेबिस्याँ ङै या अब्राहमए सन्तानउँइँले फिबै बेन्यामिनए कुलर्बै इस्राइलि ग।
“खाबज्यै या परमेश्वरलाइ तोइ सै पिंइमुँ वा? परमेश्वरजी खाबलाज्यै तोइ सैए खि फोल् आत्हु।”
परमेश्वरजी चमैंलाइ ह्रोंसए म्हिमैं तबै ल्हागिर त्हाँइ। खीजी चमैंलाइ ह्रोंसए प्हसेमैं लसि खीए औदिबै केमैं उँइँमिंइ। खीजी चमैंए खेमैंने बाछा फैसि ठिम पिंइ, धै खीए सेवा लबै या लोमिंइ, छले खीजी फैबै बाछामैं चमैंइ योंइ।