27 “के लबै म्हिइ बिइ, ‘क्हिए अलि खइमुँ, छले च छेनाले एखब् म्रोंसि क्हिए आबा सैं तोंसि ङ्यो बाजा ह्रादै सेदै प्रिंदै सैं तोंदै चब् थुँब् लले बिसि छोबै क्यु सैसि भत्यार लइमुँ।’
“धै म्रुँइ छोबै खसिमैं नेरो मगिमैं सैसि भत्यार लइमुँ। तारे ब्ह्याए भत्यार चबर खो बिद् बिसि म्रुँइ अरू के लबै म्हिमैं न्हिम्तो लब्मैं ङाँर धबै कुल्मिंइ।
छतसि चइ के लबै म्हि घ्रि हुइसि ‘धिंर तो लबर होंइमुँ जा?’ बिसि ङ्योएइ।
“चु ताँ थेसि च्ह थेब बेल्ले ह्रिस खसि धिं न्होंर ह्याल् आङिं। छतमा आबा बैरु त्होंसि च वाँबर होंइ।
क्हिए सै न्होर बोसि ताँन् नुवाबै च्ह एखमा चए ल्हागिर क्हिइ छोबै क्यु साँडे सैसि च्हौ थेबै भत्यार लमिंब आ।’
च हननिया ङ ङाँर खसि ङए उँइँर रासि ङने बिइ, ‘शाऊल अलि, क्हिए मि म्रोंल् खाँरिगे।’ छ बिबै तोंदोंन् ङए मि म्रोंल् खाँब् तसि ङइ चलाइ म्रोंइ।
छबिमा हननिया ह्यासि शाऊल टिबै धिं न्होंर होंइ। धै चए फिर यो थेंसि बिइ, “ओ अलि शाऊल, क्हि खरिबै घ्याँर क्हि ङाँर म्रोंयुबै येशूजीन् क्हिए मि म्रोंरिगे धै पबित्र प्ल्हजी प्लिंरिगे बिसि ङ कुल्मिंब् ग।”
तारे च क्हिए केब्छैं आङिं, केब्छैं भन्दा थेब क्हिइ खोबै अलि तरिगे। ङइ चलाइ बेल्ले म्हाँया लमुँ। बिलन् त्हुमा अझै क्हिए ल्हागिरि च क्हिए के लबै म्हि ग, झन् च भन्दै थेबै ताँ च प्रभुए फिर बिश्वास लबै खोबै अलि ग। छतमा क्हिज्यै या चलाइ बेल्ले म्हाँया लब्मुँ बिसि ङए सैंर ङ्हाँइमुँ।