22 “दिलेया आबाइ के लबै म्हिमैं हुइसि बिइ, ‘युन्ले ताँन् भन्दा छ्याँबै क्वें नेरो च्या पखसि चु खिमिंन्, जुत्तै या खिमिंन्।
छबिसि फारो म्रुँइ छाप मुँबै ह्रोंसए च्या योउँइँले प्लिसि योसेफए योर खिमिंइ। धै छ्याँबै मलमलाए क्वेंइ पैरेमिंसि चए खरिर माराए सिग्रि खिमिंइ।
छबिमा म्रुँइ ह्रोंसए छाप मुँबै च्या चए योउँइँले प्लिसि यहूदीमैंए शत्तुर अगागी ह्रेंर्बै हम्मदाताए च्ह हामानलाइ पिंइ।
झाइले म्रुँइ ह्रोंसए योर्बै च्या प्लिसि मोर्दकैलाइ पिंइ। च च्या म्रुँइ ओंसों हामान पिंल, धबै लिउँइँ चइन प्हेंवाइ। धै एस्तरज्यै या हामानए धिं-नाँए जिम्मा मोर्दकैलाइ पिंइ।
चर्बै खेगिमैंलाइ ङइ मुक्ति पिंब्मुँ, धै चर्बै ङए म्हिमैं सैं तोंदै कै तेसि ओरब्मुँ।
क्वें खिब् धोंले क्हिए खेगिमैंइ खोंयोंन् बिलै ठिक के लरिगे, धै क्हिए म्हिमैं सैं तोंदै क्हिए जयजय लरिगे।
खीजी ङए प्हलेमैं भोंब लमिंमुँ, छतसि फो धोंले ङ नु-नुबै क्ल्ह्योजरेया प्रल् खाँम्।
म्रुँए च्हमि ह्रोंसए कोठार टिमा कति छ्याँब मुँ! चए क्वेंरै या माराइन बुट्टा प्रिंइमुँ।
च्हइ आबाने बिइ, ‘ओ आबा, ङइ क्हिए ताँ आङिंसि परमेश्वर नेरो क्हिए बिरोधर आछ्याँबै के लइ। तारे ङ क्हिए च्ह बिबै लायकर्बै आरे।’
झाइले छोबै क्यु साँडे सैसि भत्यार लसि ङ्यो बेल्ले सैं तोंदै चले।
बरु येशू ख्रीष्ट धोंन् तबर भों लद्, धै ह्रोंसए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छामैं पिवाद्।
छतमा येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनलाइ परमेश्वरजी ठिक ठर्दिम्। यहूदी नेरो अरू ह्रेंमैं खाबलाज्यै या खीजी आफेल।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंबै प्ल्हजी क्हेमैंलाइ क्ल्हे म्रोंसि ङ्हिंबै केब्छैं धों तल् आत्हुब् लमिंइमुँ, बरु पबित्र प्ल्हजी क्हेमैंलाइ परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं लमिंइ, छतसि खीए पबित्र प्ल्हए भोंउँइँले ङ्योइ परमेश्वरने “आबा, ओ ङए आबा,” बिल् योंइमुँ।
तलेबिस्याँ क्हेमैं बप्तिस्मा किंब्मैं ख्रीष्टने घ्रिन् तइमुँ। छतसि छारा क्वें खिब् धोंलेन क्हेमैंइ ख्रीष्टए छ्याँबै बानि किंइमुँ।
जुत्ता प्हलेने क्ह्रिब् धोंलेन् म्हिमैंलाइ परमेश्वरने क्ह्रिमिंबै ल्हागिर खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँमैं बिप्रबर तयार तद्।
च प्ह्रेंस्योलाइ खिबै ल्हागिर परमेश्वरजी फोस्रे ब्योंबै छ्याँबै मलमलए क्वें पिंइ।” (च छ्याँबै मलमलए क्वें परमेश्वरए म्हिमैंए छ्याँबै केमैं ग।)
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ लोथेंबै मन्न ङइ चल् पिंब्मुँ। चलाइ ङइ तार्ग्या युँमा पिंब्मुँ। च युँमार चए छारा मिं प्ह्रिइमुँ। च मिं योंबै म्हिइ मत्त्रे च छारा मिं था सेम्।”
छतसि ङइ क्हेमैंलाइ चु सल्ला पिंम्: क्हि प्लब् तबै ल्हागिर मिर खारदिबै छ्याँबै मारा ङउँइँले किंन्, म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ क्लुना तब् आम्रोंरिगे बिसि खिबै ल्हागिर ङउँइँले फोस्रे ब्योंबै क्वें किंन्, झाइले क्हिए मि म्रोंरिगे बिसि ङउँइँले मि म्रोंल् लबै मैं किंसि फोद्।
चमैं घ्रि घ्रिलाइ फोस्रे ब्योंबै क्वें पिंसि “म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ सैवाब् धोंलेन्, क्हेमैंए अलि-अङाँमैं नेरो अरू के लबै थुमैंलाज्यै या सैवाब्मुँ। च सैल् त्हुब्मैं ताँन् आसैन् समा अझै तिस्याँदे पैंन्,” बिसि परमेश्वरजी चमैंने बिइ।
च लिउँइँ खाबज्यै च्योसे च्योल् आखाँबै म्हिए हुल ङइ म्रोंइ। चमैं ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै, ताँन् कुलर्बै, ताँन् ह्युलर्बै नेरो ताँन् ह्रों-ह्रोंसए क्युइ पोंब्मैं मुँल। चमैं फोस्रे ब्योंबै क्वें खिसि छोरए धुँए हाँगमैं योर छेसि राजगद्दि नेरो क्यु च्हजए उँइँर रारिल।