12 च्ह च्योंबइ आबाने बिइ, ‘आबा, ङए अँश कति योंमुँ, च तोगोन् ङलाइ पिंन्।’ च्हइ छबिमा आबाइ ह्रोंसए सै न्होर च्ह ङ्हिं चुमिंइ।
ओ याहवेह, च म्हिमैंइ चु ह्युलर्बै सै मत्त्रे म्हैम्, क्हिए योजी च म्हिमैं ङाँइँले ङ जोगेमिंन्। क्हिजी खोबै म्हिमैंलाइ बिस्याँ, क्हिजी चल् पिंम्, चमैंए च्ह-च्हमिमैंए ल्हागिरै या तोन्दोंरि योल्ले-ख्युल्ले पिंमुँ, धै खेंमैंए प्हसेमैंए ल्हागिर चमैंइ ल्हें सै न्होर साँथेंइमुँ।
तलेबिस्याँ अरू म्हिमैंइ खेंमैंने ल्हें मुँबइले ल्हेंन् झोंइ, दिलेया चु म्हरेस्यो ङ्हाँदु तलेया ह्रोंसने तिंफुँइ आचैल्ले ताँन् झोंवाइ।”
येशूजी धबै बिइ: “म्हि घ्रिल च्ह ङ्हिं मुँल।
दे त्हे लिउँइँ च्ह च्योंबइ ह्रोंसए अँश चुँवाँसि ताँन् मुइ खागु लसि धिंउँइँले त्होंयाइ। धै ह्रेंगोर्बै ह्युलर ह्यासि बेल्ले फुर्मास लसि मुइ ताँन् नुवाइ।
क्हिए सै न्होर बोसि ताँन् नुवाबै च्ह एखमा चए ल्हागिर क्हिइ छोबै क्यु साँडे सैसि च्हौ थेबै भत्यार लमिंब आ।’