8 “दिलेया के लबै म्हिइ बिइ, ‘ओ चिब, अझै तिदिंदे चु धुँ आथोले। ङइ चु धुँए जरर तासि मला झोंम्।
छतसि खीजी चमैं नास लवाम् बिल, दिलेया खीए नास लबै ह्रिस म्हल् लबै ल्हागिर खीजी त्हाँबै मोशा खीए ओंसों राइ।
धै मोशाइ बिइ, “ओ याहवेह, क्हिए म्हाँया ङने मुँ बिस्याँ ङ यो छ्युँ लमुँ, क्हिन् ङिने बालु प्रमिंन्। चु म्हिमैं आच्योब्मैं मुँलेया ङिए दुष्ट केमैं नेरो पापए क्षमा लमिंसि ङिलाइ क्हिए म्हिमैं लमिंन्।”
चइ के लबै म्हिने ‘ङइ चु तुँबु धुँर रो म्हैब सोंदिं तइ, दिलेया खोंयोंइ रो आरो। क्ल्ह्यो पैबर तले थेंरिब? छतसि चु धुँ थोवाद्,’ बिइ।
क्हुरिमा रो रोइबिस्याँ छ्याँबन् तइ, आरोइ बिस्याँ थोइ भ्योंवाले।’”
च म्हिमैंए ल्हागिर केर आफे सए ल्हागिरै या मला आत। छतसि च स्वाद आरेबै चज म्हिमैंइ भ्योंवाम्। “थेबै न्ह मुँब्मैंइ थेरिगे।”
ओ अलि-अङाँमैं, ङए सैं न्होंउँइँलेन् यहूदीमैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंरिगे बिब ङए थेबै इच्छा मुँ, चमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिसि ङइ परमेश्वरने प्राथना लम्।
चु केइ लमा ह्रोंसए ह्रेंर्बै म्हिमैंज्यै या क्हेमैं म्रोंसि ह्रिस लसि को-कोइ परमेश्वर ङाँइ सैं एल् खाँलै।
को-कोइए सैंर “प्रभु युबर क्हैल् लइ,” ङ्हाँलेया प्रभुजी खीजी फैबै बाछा पूरा लबर क्हैल् आल। खाबै या नास आतरिगे बरु ह्रोंसए पापउँइँले सैं एसि खिउँइँ तोरिगे बिसि प्रभुजी क्हेमैंलाइ सैदिसि पैंरिइमुँ।