6 च लिउँइँ येशूजी चु अहान् बिइ, “म्हि घ्रिइ ह्रोंसए म्रोंर तुँबु धुँ घ्रि रुँइँल। च धुँर रो रोइ उ बिसि च ङ्ह्योबर खब्ब्रें लमल। खोंयों खलैया च धुँर रो आरोब् म्रोंसि
ङ क्हेमैंने बिमुँ, छले आङिं, ताँन् म्हिमैं पापि मुँ। क्हेमैंइ दुष्ट के लब् आपिइ बिस्याँ क्हेमैं ताँन् छलेन् नास तब्मुँ।”
तोगोन् त सिंधुँए जरर फेयाल् खाँइँमुँ छतसि छ्याँबै रो आरोबै सिंधुँमैं ताँन् थोवासि मिर झोंवाब्मुँ।”
क्हेमैंइ ङलाइ त्हाँब आङिं, ङइ क्हेमैं त्हाँब् ग। क्हेमैं ह्यासि रामैं रोरिगे धै क्हेमैंए रामैं खोंयोंन् बिलै तरिगे बिसि ङइ क्हेमैं हुइ। छलमा क्हेमैंइ ङए मिंर आबाने तो सै ह्रिलेया खीजी क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ।
दिलेया पबित्र प्ल्हए रोमैं छाब् ग: आगुए फिर म्हाँया खब, सैं तोंब, शान्ति तब, सैदिल् खाँब आगुए फिर ल्हयो खब, अरूमैंल छ्याँब तरिगे ङ्हाँब, लम् बिबै के पूरा लब,
ङइ क्हेमैंउँइँले भेटि म्हैब आङिं, क्हेमैंइ ङलाइ ल्होमिंबइले क्हेमैंइ ल्हें आशिक योंरिगे बिब ङए सैं मुँ।