2 छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “चमैंइ छाबै ङ्हिंन् तबै दुःख योंइ बिबर्न अरू गालीलथेंमैं भन्दा चमैं पापि मुँन बिसि क्हेमैंइ मैंल् वा?
“गालील ह्युलर्बै को-कोइ म्हिमैंइ यरूशलेम सहरर्बै मन्दिरर परमेश्वरए मिंर क्यु सैसि ख्रो पिंमा पिलातस बिबै रोमी क्रथेइ चमैंलाइन सैवासि च म्हिमैंए को ख्रो पिंबै क्युए कोर कोंवाल बिसि च त्हेर चर खागु तबै म्हिमैंइ येशूने,” बिइ।
ङ क्हेमैंने बिमुँ, छले आङिं। ताँन् म्हिमैं पापिन् मुँ। क्हेमैंइ दुष्ट के लब् आपिइ बिस्याँ क्हेमैं या छलेन् नास तब्मुँ।
झाइले अर्को ताँ, सिलोआम बिबै क्ल्ह्योर्बै धरर फुयासि च्युसे प्रे म्हि सियाल। चमैं या अरू यरूशलेमथेंमैं भन्दा ल्हें पापिमैं तसि सिब् वा?
छाब् म्रोंसि खीए चेलामैंइ खीने, “गुरु, चु म्हि फिब् ओंनोंबै तले कन तगे? खाबइ पाप लगे? चुइ उ चुए आबा-आमाइ पाप लगे?” बिसि ङ्योएमा।
पावलए योर प्हुरि बेर्दिब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैंइ, “चु म्हि क्ह्रोंसेंन्ले म्हि सैबै म्हि तल् त्हुम्! च मा ङ्युँइउँइँले सोइ खलेना निसाफउँइँले चु स्योरल् आखाँ,” बिसि खेंमैंए न्होंर बिबर होंइ।