17 येशूजी चु ताँ बिल् खाँबै लिउँइँ खीए बिरोधीमैं ताँन् फापिन् तयाइ। दिलेया खीजी लबै औदिबै के म्रोंसि चर्बै म्हिमैं बेल्ले सैं तोंइ।”
ङए फिर छ्याब् ल्हैदिब्मैं फापिल् त्हुबै क्वें खिरिगे; धै फापिबै पछ्यौरइ चमैं हुवारिगे!
खीजी लबै केमैंइ खीए मान नेरो इजेत थेब लमुँ, धै खीजी लबै ठिक केमैं खोंयोंन् बिलै तरिम्।
चए शत्तुरमैंलाइ ङइ फापिल् लवाब्मुँ, दिलेया चए क्रर मुकुट चारब्मुँ।”
ङलाइ सैल् म्हैब्मैं ताँन् अलमल् तसि फा फिन् तरिगे। ङए न्होह्रों तब् म्रोंसि सैं तोंब्मैं लिग्याँ तोसि न्हेयारिगे धै आगुइ चमैंलाइ म्हि आच्हिन् लवारिगे!
“ओ याहवेह, देवतामैं न्होंर क्हि धों तब खाब् मुँ? बेल्ले पबित्र, बेल्ले मान लल् त्हुब, औदिबै के लबर क्हि धों तब खाब् मुँ?
चमैंइ चु ताँरै या तोइ ज्वाफ पिंल् आखाँ।
येशूजी छ बिबै तोदोंन् चए मि म्रोंयाँइ। झाइले च सैं तोंदै परमेश्वरए मिं क्वेदै येशूए लिलि प्रयाइ। छतब् म्रोंसि ताँन् म्हिमैंज्यै या परमेश्वरए मिं क्वेबर होंइ।
दिलेया खी सैबै ल्हागिर चमैंइ तोइ निउँ आयों। तलेबिस्याँ येशूजी लोमिंबै ताँ बेल्ले छ्याँब म्हाँदिसि म्हिमैंइ थेमल।
च लिउँइँ खाबज्यै या खीने तोइ ताँ या ङ्योएबै आँट लल् आखाँ।
छले चमैंइ सजैं पिंबै ताँ तोइ आयों तलेबिस्याँ चर तरिबै ताँए ल्हागिर ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वरए मिं क्वेरिल। छतसि चमैंइ पत्रुस नेरो यूहन्नालाइ बेल्ले हौदिसि पिमिंइ।
दिलेया चमैंए स्योर ताँ ल्हें समा टिक्दिरिब् आरे। तलेबिस्याँ यान्नेस नेरो याम्ब्रेसए स्योलिबै ताँ ताँनइ सेब् धोंले चमैंए स्योलिबै ताँ या ताँनइ था सेब्मुँ।
क्हिइ खाबज्यै थोल् आखाँबै क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैं मत्त्रे पोंन्, छले पोंस्याँ क्हिए ताँ क्हाबै क्ल्ह्यो चमैंइ योंरिब् आरे। छतमा ङ्योए बिरोधर राब्मैं खेंमैंन् फा पिन् तयाब्मुँ।
दिलेया क्हेमैं ह्रिस आखल्ले, मान तल्ले पोंल् त्हुम्। क्हेमैंए बिरोधर पोंब्मैं नेरो ख्रीष्टए लिलि प्रसि क्हेमैंइ लबै के आखोबै म्हिमैं फापिन् तरिगे बिसि क्हेमैंए सैं छ्याँब तल् त्हुम्।