15 दिलेया प्रभु येशूजी चने बिइ, “ओ फिब्लो पार्दिब्मैं! क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या प्रिबै त्हिंइर ह्रोंसए गधामैं नेरो क्ल्यामैं प्ह्रोंउँइँले पिसि क्यु थुँबर आबो वा?
परमेश्वर आम्हाँदिबै म्हिए सुँइ पोंबै ताँइ ह्रोंसए ङ्हेब-ट्हुब्मैंए सैं नल् लम्, दिलेया ज्ञान बिद्धिए ताँ पोंबइले ठिक के लब्मैं दु:खउँइँले फ्रेल् योंब्मुँ।
छतसि च फरिसीमैं म्रोंसि तोइ न्हुँ आलद्। चमैं कन अगुवामैं ग। कनइ कन डोरिदिस्याँ, ङ्हिंना ङ्हिंन् होंल्दोंर पायाम्।”
ओ फिप्लो पार्दिब्मैं, यशैया अगमबक्ताइ ओंसोंन् क्हेमैंए बारेर ठिकन बिना,
“धिक्कार मुँ, शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैं, क्हेमैं फिब्लो पार्दिब्मैं! स्वर्गर्बै ग्याल्सर होंल् म्हैबै म्हिमैंलाइ क्हेमैंइ म्रा तोरवाम्। क्हेमैं ह्रोंसै या आहों, होंल् म्हैब्मैंलाज्यै या होंल् आपिं।
छलेन क्हेमैं या बैरुउँइँले म्हिमैंए उँइँरि छ्याँबै खों मुँब् धों ब्योंब् म्रोंम्, दिलेया सैं न्होंर बिस्याँ आछ्याँब सैमैंइ प्लिंइमुँ।
ओ फिब्लो पार्दिब्मैं, ओंसों ह्रोंसए मिर्बै म्हुँडा तेद्, झाइले बल्ल क्हिए अलिए मिर्बै कसिं तेबर म्रोंल् खाँम्।
च त्हेर्न हजार हजार म्हिमैं चर खागु तइ। छले ल्हें म्हिमैं तमा म्हिइ म्हिन् प्लेबर होंइ। धै येशूजी ओंसों ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “फरिसीमैंए क्हेंर झोंबै प्लेढाउँइँले जोगेइ टिद्। चमैंल स्योलिबै ताँमैं लोमिंबै बानि मुँ। छतसि छेनाले ताँ क्होसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।
च लिउँइँ येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं न्होंरि खबलैया प्रिबै त्हिंइर क्ल्या खोल्सर पायस्याँ क्हेमैंइ खोल्सउँइँले आते रो वा?”
क्हिइ ह्रोंसए मिर्बै म्हुँडा आम्रोंस्याँ, ह्रोंसए अलिने ‘ओ अलि क्हिए मिर कसिं मुँन तेमिंले ओ,’ बिसि क्हिइ खैले बिल् खाँम्? ओ फिब्लो पार्दिब्मैं! ओंसों ह्रोंसए मिर्बै म्हुँडा तेद्, धै बल्ल ह्रोंसए अलिए मिर्बै कसिं तेबर क्हिइ छेन्ले म्रोंल् खाँम्।
च कोलोए आमा म्रोंसि येशूए सैंर बेल्ले ल्हयो खसि चने “आक्रोद्,” बिइ।
चु ताँ थेसि यूहन्नाइ ह्रोंसए चेलामैं न्होंर्बै म्हि ङ्हिं प्रभु येशू ङाँर चु ताँ ङ्योएबर कुलइ, “युल् त्हुबै म्रुँ ख्रीष्ट क्हिन् उ? ङिइ अर्को म्हिए घ्याँ ङ्ह्योल् त्हुब् जा?”