8 “छतसि ङइ क्हेमैंने बिमुँ, खाबइ म्हिमैंए उँइँर ‘येशू ङए प्रभु ग’ बिमुँ, च म्हिलाज्यै या परमेश्वरउँइँले कुल्मिंबै म्हिए च्हजी परमेश्वरए स्वर्गदूतमैं उँइँर ‘चुम् ङए म्हि ग’ बिब्मुँ।
म्रुँमैंए उँइँर क्हिजी बिबै ताँमैंए बारेर ङ पोंब्मुँ, धै ङ फापिल् त्हुरिब् आरे।
छबिमा येशूजी चने बिइ, “स्येलमैंला टिबै रो मुँ, नमेमैंला च्हों मुँ, दिलेया ‘म्हिए च्हलम्’ क्र क्ह्युबै क्ल्ह्यो या आरे।”
ङ कहेमैंने बिमुँ, च धोंलेन् दुष्ट के पिसि खी ङाँइ सैं एसि छ्याँबै घ्याँर प्रबै म्हि घ्रि म्रोंसि परमेश्वरए स्वर्गदूतमैं बेल्ले सैं तोंम्।”
ङ्योइ दुःख सैदिसि टिइबिस्याँ खीनेन् ग्याल्स लल् योंब्मुँ। ङ्योइ खीलाइ ‘ङो आसे’ बिइबिस्याँ खिज्यै या ङ्योलाइ ‘ङो आसे’ बिब्मुँ।
च्हलाइ मान आलबै म्हिने आबा आटि। बरु “ङ च्हलाइ सैं पिंसि मान लमुँ” बिबै म्हिए सैंर आबा टिम्।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
दुष्टइ ग्याल्स लबै क्ल्ह्योर क्हि टिइमुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया दुष्ट टिबै क्ल्ह्योर ङए बारेर भर लल् खाँबै ग्वाइ पिंबै एण्टिपासलाइ म्हिमैंइ सैवानाबिलेया क्हिइ ङए फिर बिश्वास लब आपिइमुँ।