50 ङइ किंल् त्हुब थेबै दुःखर्बै बप्तिस्मा घ्रि मुँ, च बप्तिस्मा आकिंन् समा ङए सैं छिं आङ्हाँ।
ओ ङए परमेश्वर, क्हिजी ङने ल्हैदिबै के ङइ सैं तोंन्ले लम्, तलेबिस्याँ क्हिए ठिम ङए सैंर मुँ।”
झाइले चमैं ताँनइ “ङिइ पाप लइमुँ,” बिसि यूहन्नाउँइँले यर्दन स्योंर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंइ।
“ङ आछ्याँबै सैमैं ख्रोंवाबै ल्हागिर पृथ्बीर मि भोर कुमिंबर युब् ग। च मि ओंसों ओंनोंन् त्हयास्याँ छ्याँब तमल।
येशूजी पत्रुसने बिइ, “क्हिए सेलाँ स्युर झोंन्। आबाजी ङलाइ पिंबै दुःखए प्हेला ङइ आथुँले वा?”
झाइले येशूजी प्हा क्युँ थुँसि बिइ, “तारे ङए के खाँयाँइ!” च्हौ बिसि क्र कुरसि खीजी सो पिवाइ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङलाइ कुल्मिंबै परमेश्वर आबाजी बिब् ङिंब नेरो खीजी पिंबै के खाँन् लबन् ङए चबै सै ग।
दिलेया येशूए अलिमैं चाडर ह्याल् खाँबै लिउँइँ खी या खाबज्यै आसेल्ले चाड म्हाँदिबै क्ल्ह्योर ह्याइ।
“तारे पबित्र प्ल्हजी खैलसे या यरूशलेमउँइँ ह्याद् बिबइले ङ चर ह्यासिन् मुँ। चर ङए फिर तो तम् बिब ङइ आसे।