47 “ह्रोंसए क्ल्हेए सैंर्बै ताँ क्होसेया खीए सैंर मैंब् धों आलब्मैंइ बेल्ले दुःख योंब्मुँ।
येशूए ताँ थेसि पत्रुसइ बिइ, “ओ प्रभु, चु अहान् ङिए ल्हागिर मत्त्रे बिल् उ, अरू म्हिमैंए ल्हागिरै बिल?”
चए सैंज्यै आमैंबै त्हेर थाइ आसेल्ले धिं क्ल्हे फेखब्मुँ, धै चलाइ सजैं पिंब्मुँ। झाइले चए गति परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंल् धोंब तब्मुँ।
ङलाइ आम्हाँदिब्मैं नेरो ङए ताँ आक्वेंब्मैंए ल्हागिर नियाधिश घ्रि मुँ। चु ह्युल नुयाबै त्हिंइर ङइ पोंबै ताँमैंइन चमैंए निसाफ लब्मुँ।
येशूजी बिइ, “परमेश्वरजी आपिंस्याँ क्हिला ङए फिर तोइ हग आतमल। छतसि ङलाइ क्हिए योर पिंवाबै म्हिए फिर पापए छ्याब् झन् ल्हें तब्मुँ।”
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं कनमैं मुँस्याँम् पापए दोषि आतमल, दिलेया क्हेमैंइ ‘ङि म्रोंल् खाँम्’ बिमुँ, छतसि क्हेमैंए पाप क्हेमैंनेन् तरिम्।”
छतसि म्हिमैंइ ओंसोंन् परमेश्वर ङो आसेमा लबै केमैं खीजी वास्ता आल। तारे परमेश्वरजी ताँन् क्ल्ह्योर्बै म्हिमैंइ ह्रों-ह्रोंसइ लबै पाप केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद् बिसि बिइमुँ।
छतसि ठिक के लल् ह्रसेया आलबै म्हिइ पाप लम्।