43 धिं क्ल्हे एखमा ह्रोंसजी ल्हैदिबै के केब्छैंइ छेनाले लरिब स्याइबिस्याँ च केब्छैंइ स्याबासि योंब्मुँ!
भर लल् खाँबै म्हिमैं ङने बालु टिल् योंरिगे बिसि चमैंए फिर ङए मि छरिमुँ; ठिक घ्याँर प्रबै म्हिइ ङए सेवा लब्मुँ।
तोंबु धुँलाइ छेनाले ङ्ह्योबै म्हिइन चए रो चब्मुँ, छलेन ह्रोंसए क्ल्हेए सेवा लबै म्हिइन मान योंब्मुँ।
लिउँइँ क्ल्हे धिंर एखमा खिइ बिब् धोंलेन् च केब्छैं के लरिब् स्यास्याँ च केब्छैंइ स्याबस योंब्मुँ।
धिं क्ल्हे एखमा केब्छैंमैं तयार तसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिरिब स्यास्याँ क्ल्हे सैं तोंसि केब्छैंमैंइ स्याबासि योंब्मुँ। क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, धिं क्ल्हेइ ह्रोंसए केब्छैंमैं प्ह्रेंमैं धोंले टिबै सै तिमिंसि चबै सैं चल् पिंम्।
प्रभु येशूजी बिइ, “भर लल् खाँब नेरो बुद्धि मुँबै म्हि खाब् जा? धिं क्ल्हेइ ह्रोंसए धिंर्बै तोन्दोंरि सैए जिम्मा पिंसि ह्याबै लिउँइँ भर लल् खाँब नेरो बुद्धि मुँबै म्हिइ अरू केब्छैंमैंलाइ चब् थुँबै तौदु छेनाले लमिंम्।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्ल्हेइ ह्रोंसए धिंर्बै ताँन् सै न्होरए जिम्मा चलाइ पिंब्मुँ।
छतसि ओ ङए थुमैं, च त्हिंइ खोंयों तब् ङ्हे बिसि क्हेमैं खीए घ्याँ ङ्ह्योब्मैं ग। छतसि प्रभुए उँइँर तोइ खोट नेरो छ्याब् आरेब् तसि ताँनने क्ह्रिसि टिबै भों लद्।