4 येशूजी धबै बिइ, “ओ ङए थुमैं! ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए ज्यु सैल् खाँबै म्हिमैं म्रोंसि आङ्हिंन्। तलेबिस्याँ ज्यु सैल् खाँलेया चमैंइ च भन्दा ल्हें तोइ लल् आखाँ।
म्हि म्रोंसि ङ्हिंब्मैं ङोर फेम्, दिलेया याहवेहए फिर भर लब्मैं तोइ सैने ङ्हिंल् आत्हु।
“क्हिए ज्यु सैल् खाँब्मैंने आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ चमैंइ क्हिए प्ल्ह सैल् आखाँ। बरु प्ल्ह नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् नर्गर भ्योंवासि नास लल् खाँबै परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंन्।
ह्रोंसए थुमैंए ल्हागिर ह्रोंसै ज्यु पिंब् भन्दा थेबै म्हाँया अरू तोइ आरे।
दिलेया ङइ ह्रोंसए छ्ह ह्रोंसए ल्हागिर तोइ सैइ आमैं। बरु परमेश्वरजी म्हिमैंए फिर दयाम्हाँया लबै बारेर सैं तोंबै ग्वाइ बिप्रबर प्रभु येशूजी पिंबै के ङइ ताँन् लल् खाँरिगे बिब् मत्त्रे ङइ मैंम्।
झाइले पत्रुस नेरो यूहन्ना आखेबै म्हिमैं मुँलेना आङ्हिंन्ले पोंल् खाँब् म्रोंसि चमैं प्लेटोयाइ। धै चुमैं येशूने बालुन् टिब्मैं मुँन बिसि चमैंइ था सेइ।
क्हेमैंए फिर तो तखलेया क्हेमैंए शत्तुरमैंने तिफुँइ आङ्हिंन्। खोंयोंइ बिलै प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब् तरिद्। छतस्याँ शत्तुरमैंइ क्हेमैं ट्होल आखाँ, बरु क्हेमैंइ ट्होब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हेमैं जोगेमिंब्मुँ।
छले पबित्र छ्वेर छ बिसि पोंबै ताँ पूरा तइ: “अब्राहामइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लइ, छाबै बिश्वासइ लमा परमेश्वरए उँइँर च ठिक के लबै म्हि तइ।” छतसि अब्राहाम “परमेश्वरए थु,” तइ।
दिलेया ठिक के लसि दुःख योंनाबिलेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ। म्हिमैंइ तोन् बिलेया चमैं म्रोंसि आङ्हिंन्, न्हुँ आलद्।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।