31 बरु ओंसों परमेश्वरए ग्याल्स म्हैद्। झाइले खीजी चु ताँन् सैमैं क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ।
ओ याहवेहए म्हिमैं, खीलाइ मान लदै खीजी बिबै ताँ ङिंन्! तलेबिस्याँ खीलाइ मान लब्मैंने तोइ सैलै या खाँचो आत।
दुःख तबै त्हेरै या चमैं फापिल् त्हुरिब् आरे; अँङ्गलै त्हेरै या चमैं योब-ख्युब तब्मुँ।
ङ फ्रेसि मुँब् ओंनोंबै तिंयाँ खेब तन् समै या, याहवेहजी ठिक के लबै म्हिलाइ पिवाब नेरो चए प्हसेमैं ह्रिसि चब ङइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ।
छतसि याहवेहए फिर भर थेंनु, धै छ्याँबै केमैं लद्; क्हेमैं ह्युलर टिमा योब ख्युब तब्मुँ।
तलेबिस्याँ याहवेह परमेश्वर त्हिंयाँ नेरो ढाल ग; याहवेहजी दयाम्हाँया लमुँ धै मान इजेत पिंम्; ठिक घ्याँर प्रब्मैंलाइ खीजी ताँन् छ्याँबै सैमैं पिंब्मुँ।
बरु ओंसों क्हेमैंए सैं परमेश्वरए ग्याल्सउँइँ ल्हैदिद्, खीजी बिब् धोंले ताँन् लद्। धै खीजी चु ताँन् सैमैं क्हेमैंलाइ थप्दिमिंब्मुँ।
दिलेया ताँ घ्रि मत्त्रे चैदिम्। काजी मरियमइ च छ्याँबै ताँ त्हाँइ। छतसि च ताँ चउँइँले ङइ प्हेंरिब् आरे।”
छाबै न्हुँ परमेश्वर ङो आसेब्मैंइ लम्। क्हेमैंलाइ चु सैमैं चैदिम् बिसि क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी सेम्।
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”
चु ताँमैं सैंर मैंमा ङ्योइ अझै या तो बिल् खाँम्? परमेश्वरन् ङ्योने बालुन् मुँ बिस्याँ, ङ्योए बिरोधर खाब् तम्?
तलेबिस्याँ ज्युए ल्हागिर लबै के तिस्याँदे मत्त्रे फायदा तम्। दिलेया परमेश्वरए घ्याँर प्रबै ल्हागिर तालिम लस्याँ ल्हें सैर फायदा तम्, तलेबिस्याँ चए रो चु छ्हर मत्त्रे आङिं अर्को छ्हरै या योंम्।
क्हेमैंइ ल्हें मारा-मुइए लोब आलद्। क्हेमैंने मुँबै सैर्न सन्तोक तइ टिद्। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिइमुँ, “ङइ क्हेमैं खोंयोंइ वाथेंरिब् आरे, ङइ क्हेमैं पिरिब् आरे।”