23 तलेबिस्याँ चबै सै भन्दा जीबन थेब मुँ, झाइले क्वें भन्दा ज्यु थेब मुँ।
चमैं बैरु पखबै लिउँइँ स्वर्गदूत घ्रिइ बिइ, “क्हेमैंए ज्यु जोगेबर न्हेह्याद्, लिग्याँ तोसि आङ्ह्योद्, धै ब्याँसिर खनिरै आराद्। क्हेमैं आसिरिगे बिसि कोंउँइँ न्हेह्याद्।”
सै न्होरइ म्हिलाइ शत्तुरमैंए योउँइँले जोगेल् खाँम्, दिलेया ङ्हाँदुमैंलाइ बिस्याँ खाबज्यै आहौदि।
येशूजी ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, सोबै ल्हागिर ‘ङ तो चब् ङ्हे? तो थुँब् ङ्हे? धै ज्युए ल्हागिर तो खिब् ङ्हे?’ बिसि न्हुँ आलद्।
“कगामैं ङ्ह्योत्ति! चमैंइ खेति आल्हैदि, रो या आखु, चमैंल भकारि आरे, धनसारमैं या आरे। दिलेया परमेश्वरजी चमैंलाइ चल् पिंरिइमुँ। छाबै नमेंमैं भन्दा क्हेमैं झन् बेल्ले थेब मुँ।
धै म्रेंनाले चब् चबै लिउँइँ, चमैंइ क्यु झाज योंरिगे बिसि गहुँए बोरामैं मा ङ्युँइर भ्योंवाइ।