18 झाइले चइ बिइ, ‘ङए धन्सारमैं फुवासि बेल्ले थेब् थेब लमुँ। झाइले ङए रा-रोमैं नेरो अरू सै न्होर चर्न थेंम्।
ओ याहवेह, च म्हिमैंइ चु ह्युलर्बै सै मत्त्रे म्हैम्, क्हिए योजी च म्हिमैं ङाँइँले ङ जोगेमिंन्। क्हिजी खोबै म्हिमैंलाइ बिस्याँ, क्हिजी चल् पिंम्, चमैंए च्ह-च्हमिमैंए ल्हागिरै या तोन्दोंरि योल्ले-ख्युल्ले पिंमुँ, धै खेंमैंए प्हसेमैंए ल्हागिर चमैंइ ल्हें सै न्होर साँथेंइमुँ।
मुर प्हुरबै नेमामैं ङ्ह्योद्। चमैंइ खेति या आल, रोमैं या आखु, चमैंला धन्सारमैं या आरे। दिलया क्हेमैंए स्वर्गर्बै परमेश्वर आबाजी चमैं चल् पिंम्। च नेमामैं भन्दा क्हेमैं झन् थेब आङिं वा?
छतमा ‘च्हौ ल्हें रा-रोमैं थेंबै धन्सार ङने आरे! तारे ङ तो लब् ङ्हे?’ बिसि चइ सैं न्हों न्हों मैंइ।
झाइले ङइ ह्रोंसनेन् क्हिए ल्हागिर ल्हें बर्ष समा योबै रा-रोमैं मुँ। तारे पिरु चदु, थुँनु, धै मोज-मज्जा लसि सुखले टिद्,’ बिब्मुँ।
येशूजी धबै बिइ, “ह्रोंसए ल्हागिर सै न्होर थुपर्दिसि प्लब तब दिलेया परमेश्वरए उँइँर आप्ल्होबै म्हिए गति छाबन् तम्।”
“कगामैं ङ्ह्योत्ति! चमैंइ खेति आल्हैदि, रो या आखु, चमैंल भकारि आरे, धनसारमैं या आरे। दिलेया परमेश्वरजी चमैंलाइ चल् पिंरिइमुँ। छाबै नमेंमैं भन्दा क्हेमैं झन् बेल्ले थेब मुँ।
ल्हें त्हे समा नियाधिशइ थेबै न्ह आलल्ले टिइ। दिलेया ‘ङइ परमेश्वरै या आम्हाँदि, म्हिमैंलाज्यै या तोइ वास्ता आल, दिलेया चु म्हरेस्योइमि छोंरों ङ्हाँनन् लइ,’ बिसि चइ सैं न्हों-न्हों मैंइ।
प्रभुजी धबै चमैंने बिइ, “च अधर्मि नियाधिशइ तो बिइमुँ, मैंन्दि।
छाबै के परमेश्वरउँइँले योंबै ह्रब्-सेबै ताँ आङिं। दिलेया चु ह्युलर्बै, ङ्योए आछ्याँबै सैंउँइँले खब नेरो शैतान बिबै दुष्टउँइँले खबै ताँ ग।
“तिं-प्हन्हाँ खोंयों मुँले या ङि सहर घ्रिर ह्यामुँ धै चर तिंदिं दे टिसि छों लसि नफा लब्मुँ,” बिबै म्हिमैं, ङए ताँ थेद्!
बरु “प्रभुए सैं मुँस्याँ ङि सोसि छ लब्मुँ छु लब्मुँ,” बिसि क्हेमैंइ बिल् त्हुमल।