12 तलेबिस्याँ क्हेमैंइ बिल् त्हुबै ताँ पबित्र प्ल्हजी च त्हेर्न क्हेमैंलाइ लोमिंब्मुँ।”
छबिमा याहवेहजी चने बिइ, “म्हिए सुँ खाबइ बनेइ? म्हिलाइ लडा, न्ह आथेब, मि म्रोंब, आम्रोंब खाबइ लमिंम्? ङ याहवेहजीन् आङिं वा?
छतसि ह्याद्! क्हि पोंबर ङइ ल्होमिंब्मुँ, क्हिइ तो तो पोंल् त्हुम् चै या ङइ लोमिंब्मुँ।”
दिलेया चमैंइ क्हेमैंलाइ क्हामा क्हेमैंइ खैले पोंब् ङ्हे तो बिल् त्हुब् ङ्हे बिसि ओंसोंन् न्हुँ आलद्। क्हेमैंइ तो पोंल् त्हुम् बिसि च त्हेर्न परमेश्वरजी क्हेमैंने बिमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ पोंब क्हेमैं आङिं, दिलेया क्हेमैंए आबाए प्ल्ह क्हेमैंए सुँउँइँले पोंब्मुँ।
येशूजी ह्रोंसए चेलामैं लोमिंरिमा हुलउँइँले म्हि घ्रिइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, ङिए आबाए सै न्होर अँश लमिंन् बिसि ङए आघेंने बिमिंन् ओ।”
तलेबिस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ छाबै ज्ञान बुद्धिए ताँ पोंल् पिंब्मुँ, च ताँ पोंमा चमैंइ क्हेमैंए ताँए ज्वाफ पिंल् खाँरिब् आरे, क्हेमैंए ताँ थोल् खाँरिब् आरे।
छबिमा पबित्र प्ल्हजी प्लिंसि पत्रुसइ चमैंने बिइ, “ओ म्हिए फिर्बै क्रथे नेरो चिबनाँब्मैं!
दिलेया पबित्र प्ल्हजी स्तिफनसलाइ बुद्धि पिंबइले चइ पोंबै ताँ चमैंइ थोल् आखाँल।
दिलेया स्तिफनस परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी प्लिंसि स्वर्गउँइँ ङ्ह्योरिमा परमेश्वरए चारबै ह्वे नेरो येशू परमेश्वरए क्योलोउँइँ रारिब् म्रोंइ।