9 “छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, तो सै चैदिमुँ ह्रिब्रें लद्, झाइले परमेश्वरजी पिंब्मुँ। म्हैब्रें लद् क्हेमैंइ स्याब्मुँ। म्रार ह्राब्रें लद् क्हेमैंए ल्हागिरि खीजी म्रा थोंमिंब्मुँ।
बेल्ले दु:ख तमा ङइ याहवेहने ग्वार ह्रिइ, खीजी ङने ज्वाफ पिंइ, धै ङए दुःखउँइँले फ्रेमिंइ।
ङइ याहवेहने ताँ घ्रि ह्रिइमुँ, ङइ म्हैबै ताँ चुन् ग: खी टिबै क्ल्हयोर ङइ खीलाइ म्हैल् खाँरिगे, ङए छ्ह तिगोंन् याहवेहए धिंर टिल् योंरिगे, धै खीए छ्याँबै केमैं ङ्ह्योल् योंरिगे।
“क्हेमैंइ ङए मोंड म्हैद्!” बिसि क्हिजी बिइ। छतसि ङए सैंइ क्हिने बिइ, “ओ याहवेह, क्हिए मोंड ङ म्हैब्मुँ।”
भर्खर्बै सिंहमैं चबै सै तोइ आयोंसि फोत्तेन् तब्मुँ, दिलेया याहवेहलाइ म्हैब्मैंने बिस्याँ छ्याँब सैमैंल खाँचो तरिब् आरे।
ङइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी ङलाइ ज्वाफ पिंइ धै ङलाइ ङ्हिंन् लबै ताँन् सैमैंउँइँले ङ फ्रेमिंइ।
धै दुःख तबै त्हेर ङने ग्वार ह्रिद्; ङइ क्हि दुःखउँइँले फ्रेमिंब्मुँ, झाइले क्हिइ ङए मिं थेब् लब्मुँ।”
क्हेमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लसि प्राथनानर तो सै ह्रिलेया योंब्मुँ।”
“चु च्ह ङ्हिंर आबाइ बिबै ताँ खाबइ ङिंइ? ठागुइ उ च्योंबइ?” चमैंइ “ठागुइ,” बिइ। झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेब्मैं नेरो फ्यालुस्यो के लब्मैं क्हेमैं भन्दा ओंसों परमेश्वरए ग्याल्सर होंब्मुँ।
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, स्योंम्बै सोलोमन म्रुँ बेल्ले प्ल्होसि छ्याँब् छ्याँबै क्वें खिनाबिलेया चु टमैं प्हारब् धोंले छ्याँब आरेल।
छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ प्राथना लमा तो सै ह्रिलेया योंल् खाँइ बिसि बिश्वास लद्, छलस्याँ क्हेमैइ ह्रिबै सै योंब्मुँ।
छतसि ङइ क्हेमैंने बिब् धोंलेन्, ताँन् म्हिमैंने ‘न्हक्रों मिक्रोंले टिद्!’ बिमुँ।”
तलेबिस्याँ ह्रिब्मैंइ योंब्मुँ, म्हैब्मैंइ स्याब्मुँ, झाइले म्रार ह्राब्मैंए ल्हागिर परमेश्वरजी म्रा थोंमिंब्मुँ।
क्हेमैंइ ङए मिंर तो ह्रिलैया च्हउँइँले आबाए मान तरिगे बिसि क्हेमैंइ ह्रिबै सैमैं ङइ पूरा लमिंब्मुँ।
क्हेमैंइ ङलाइ त्हाँब आङिं, ङइ क्हेमैं त्हाँब् ग। क्हेमैं ह्यासि रामैं रोरिगे धै क्हेमैंए रामैं खोंयोंन् बिलै तरिगे बिसि ङइ क्हेमैं हुइ। छलमा क्हेमैंइ ङए मिंर आबाने तो सै ह्रिलेया खीजी क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ।
क्हेमैं ङने टिइ बिस्याँ, धै ङए ताँ क्हेमैंए सैं न्होंर थेंइ बिस्याँ, क्हेमैंइ तो ह्रिदा ङ्हाँमुँ ह्रिद्, परमेश्वरजी क्हेमैंए ल्हागिर पिंब्मुँ।
येशूजी चने बिइ, “परमेश्वरए आशिक नेरो क्हिने क्यु ह्रिबै म्हि क्हिइ ङो सेस्याँ क्हिइ ङने क्यु ह्रिमल, धै खीजी खोंयों बिलै सोल् लमिंबै क्यु क्हिलाइ पिंमल।”
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ “क्हेमैंइ ग्वार ह्रिमा ङइ क्हेमैंए ताँ थेइ, झाइले जोगेमिंबै त्हिंइर ङइ क्हेमैंलाइ ल्होमिंइ।” बिसि परमेश्वरजी बिइमुँ। थेद्, परमेश्वरए दयाम्हाँया योंबै त्हे तोगोंन् ग, मुक्ति योंबै त्हिंइ तोगोंन् ग।
बिश्वास आलल्ले खाबज्यै या परमेश्वरलाइ सैं तोंन् लल् आखाँ। तलेबिस्याँ खाउ म्हि परमेश्वरए चेंदो खमुँ च म्हिइ “परमेश्वर क्ह्रोंसेंन मुँ धै खीलाइ म्हैब्मैंलाइ खीजी इनाम पिंब्मुँ,” बिसि बिश्वास लल् त्हुम्।
छतसि ङ्योलाइ खाँचो तबै त्हेर खीए साहयता नेरो परमेश्वरए दयाम्हाँया योंल् खाँरिगे बिसि सैं भोंब् लसि दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वरए ङाँर ङ्यो ह्याले।
क्हेमैंए न्होंर खाबलाज्यै बुद्धि चैदिस्याँ ह्रिस आखल्ले सैं तों-तोंदै पिंबै परमेश्वरने ह्रिरिगे। छले ह्रिस्याँ खीजी पिंब्मुँ।
छले बिश्वास लसि लबै प्राथनाइ नबै म्हि सब्मुँ। धै प्रभुजी चए नब सल् लमिंम्, झाइले चइ पाप लइमुँ बिस्याँ चइ क्षमा योंब्मुँ।
झाइले ङ्योइ खीने तो सै ह्रिलेया योंम्, तलेबिस्याँ खीजी बिबै ताँमैं ङ्योइ ङिंम्, धै खीए सैं तोंन् लबै केमैं ङ्योइ लम्।
“दिलेया क्हेमैं न्होंर ईजेबेलए लिलि आप्रबै म्हिमैं मुँ। को-कोइ म्हिमैंइ चइ लोमिंबै ताँमैंलाइ ‘दुष्टए गैरु ताँ ग’ बिलेया क्हेमैंइ च ताँ आलोइमुँ। छतसि ङइ क्हेमैंने बिमुँ, ङइ क्हेमैंए फिर अरू दु:ख पिंरिब आरे।