49 छतसि ‘ङइ चमैं ङाँर अगमबक्तामैं नेरो स्यार्बो कुलम्,’ बिसि तोन्दोंरि ताँ सेबै परमेश्वरजी बिल। ‘दिलेया च कुलब्मैं न्होंरि को-कोइलाइ चमैंइ सैवाब्मुँ, कोइलाइ ह्रुगुदिब्मुँ।’
अरूमैंइ च न्हिम्तो पिंबर ह्याब्मैंलाइन क्हासि खैच्हिजिले धोंसि सैवाइ।
क्हेमैंइ छलमा ‘ङिए खेमैंए केमैं ठिकन् मुँल,’ बिमुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ स्योंम्बै अगमबक्तामैं सैवाइ, दिलेया क्हेमैंइ चमैंए ल्हागिर देवल बनेइ।
ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एइस्याँ म्हिमैंइ पाप क्षमा योंम् बिबै ताँ ओंसों यरूशलेमर बिप्रबइले ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैंने बिमिंल् त्हुम्।
म्हिमैंइ क्हेमैं यहूदीमैंए च्हों धिंउँइँले तेवाब्मुँ। क्हेमैंलाइ सैब्मैंइ परमेश्वरए सेवा लसिन् मुँ बिसि मैंबै त्हे खसिन् मुँ।
दिलेया पबित्र प्ल्ह क्हेमैंए फिर युबै लिउँइँ क्हेमैंइ शक्ति योंब्मुँ। धै क्हेमैं यरूशलेमर, ताँन् यहूदीया नेरो सामरियार, धै ह्युलए कुना-कुना समा ङए ग्वाइ पिंब्मैं तब्मुँ।”
च त्हेर्न कोइ अगमबक्तामैं यरूशलेमउँइँले एन्टिओखियार युइ।
चमैंइ क्हिए ग्वाइ पिंबै स्तिफनस सैवामा ङै या चमैंने क्ह्रिसि चलाइ सैवाबै म्हिमैंए क्वें रुँसि टिल।’
स्तिफनसइ छबिमा चमैं थेबै कैले ओरसि ह्रों-ह्रोंसए न्ह म्रुइ। धै चमैं ताँनइ तिखेर्न चए फिर ह्वानेइ।
शाऊल बिस्याँ धिं-धिंर होंसि चर्च नास लरिल। चइ मुँयुँमैं नेरो च्हमिरिमैं स्याला म्हालाले चैंबोसि झेलर च्युवामाल।
दिलेया यहूदी मुँलेया, अरू ह्रेंमैं मुँलेया खीजी त्हाँबै म्हिमैंए ल्हागिर बिस्याँ ख्रीष्ट येशून् परमेश्वरए शक्ति नेरो बुद्धि ग।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टउँइँलेन् परमेश्वरजी ङ्योलाइ छ्ह पिंइमुँ, ख्रीष्टउँइँले ङ्योइ बुद्धि योंइमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् ङ्योइ ठिक के लल् खाँमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् ङ्यो पबित्र तइमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् परमेश्वरजी ङ्योलाइ जोगेमिंइमुँ।
खीजी पिंबै बरदानमैं ल्हें खालर्बै मुँ। कोइलाइ कुल्मिंबै चेला चिब तबर, कोइलाइ अगमबक्तामैं तबर, कोइलाइ सैं तोंबै ताँ बिप्रबर, कोइलाइ खीए म्हिमैंलाइ प्ह्रोंछैंमैंइ धोंले छेनाले छैं लबर नेरो कोइलाइ खीए ताँ लोमिंबर खटिदिइ।
तलेबिस्याँ ताँन् ज्ञान बुद्धिमैं ख्रीष्टनेन् मुँ।
तलेबिस्याँ पृथ्बीर्बै म्हिमैंइ क्हिए पबित्र म्हिमैं नेरो क्हिए अगमबक्तामैं सैवासि को-कोन् लवाइ। छतसि चमैंए खि फोबर तोगो क्हिजी चमैंलाइ को थुँल् पिंइमुँ। चु चमैंइ योंल् त्हुबै सजैं ग।”
(ओ स्वर्ग, च सहर थुँयाब् म्रोंसि सैं तोंन्! ओ परमेश्वरए म्हिमैं, कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैं क्हेमैं ताँन् सैं तोंन्। तलेबिस्याँ च सहरइ क्हेमैं बेल्ले दुःख पिंल, छतसि परमेश्वरजी चलाइ नास लवाइ।)