41 क्हिए थलि प्हेलार मुँबै सैमैं आयोंब्मैं पिंन्। छ लस्याँ न्हों मुँलेया बैरु मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ताँन् चोखो तब्मुँ।
आयोंब्-आख्युब्मैंलाइ चइ सैं प्ल्हसि पिंइमुँ; चइ लबै ठिक केमैं खोंयोंन् बिलै तरिम्; चलाइ ताँनइ मान लब्मुँ, धै चए क्र कैंडो तब्मुँ।
आयों आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ आशिक योंम्! छाबै म्हिए फिर दुःख तमा याहवेहजी चलाइ दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
ङ्हाँदुमैंलाइ क्र ओल् आपिंब्मैंइ चमैंलाइ बनेबै परमेश्वरलाइ मान आल, दिलेया आयों-आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ परमेश्वरए मान लमुँ।
भर पर्दिल्ले छ्ह थोद्, धै परमेश्वरजी क्हिए पाप क्षमा लब्मुँ, धै याहवेहजी बिब् ङिंस्याँ क्हिला तोइ न्होंह्रो आत।
आयो-आख्युब्मैंलाइ पिंब याहवेहलाइ खि पिंब् ग, धै खाबइ तो लइमुँ चए इनाम खीजी पिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ङ्हाँदुमैं खोंयोंइ या क्हेमैंनेन् तरिम्। ङ बिस्याँ खोंयोंइ या क्हेमैंने आत।
म्हिमैंइ क्हिने तोइ ह्रिसयाँ पिंन्, धै क्हिने छे ह्रिब्मैंलाइ ‘आपिं!’ आबिद्।
तलेबिस्याँ सुँउँइँले चबै सै सैं न्होंउँइँ आह्याल्ले फो न्होंउँइँ ह्याम्, झाइले बैरु त्होंह्याम्। छतसि चबै समैं तो चलेया तम्!” बिसि येशूजी बिइ।
“छतसि क्हेमैंए सै न्होर चुँसि योंबै मुइ आयोंब्मैं पिंन्। झाइले ह्रोंसए ल्हागिर खोंयोंइ स्योब आतबै नेंदोमैं रोसि नाँस आतबै सै न्होर स्वर्गर साँन्। स्वर्गर थेंबै सै न्होर खोंयोंइ आम्ह, तलेबिस्याँ खाबज्यै ह्योल् आँखाँ, झाइले प्हुँलुँज्यै आच।
“ङ क्हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए ल्हागिर ह्युलर्बै स न्होरउँइँले क्ह्रिबै थुमैं बनेद्। छ लस्याँ क्हेमैंए मुइ खाँयाबै त्हेर चमैंइ क्हेमैं स्वर्गर स्वागत लब्मुँ।”
चए ताँ थेसि येशूजी चने बिइ, “अझै क्हिइ लल् त्हुबै के घ्रि चैमुँ। क्हिने मुँबै सैमैं ताँन् चुँसि योंबै मुइ ङ्हाँदुमैं चुमिंन्, धै ङए लिलि प्रद्, छलस्याँ क्हिइ स्वर्गर सै न्होर योंब्मुँ।”
च्हमन् जखायस रासि प्रभु येशूने बिइ, “प्रभु, ङ तारे ह्रोंसए सै न्होरए आधा भाग ङ्हाँदुमैं चुमिंम्। झाइले ङइ रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेमा खाबलाज्यै या लुसि मुइ किंना बिलेया तिबाँर प्लिबाँ तेंसि चमैं एमिंब्मुँ।”
पत्रुसइ छबिमा धबै “परमेश्वरजी चोखो लमिंबै सै क्हिइ ‘चोखो आरे’ बिसि आमैंन्!” बिबै कै चइ थेइ।
छाबै ताँ थेसि चेलामैं ताँनइ ह्रों-ह्रोंसइ पिंल् खाँबै सैमैं रेसि यहूदीयार्बै बिश्वासीमैं ल्होबर पिमिंबै सैं लइ।
“ङ दे बर्ष अरू ह्युलजरे टिबै लिउँइँ ह्रोंसए ह्रेंए ल्हागिर दान पिंबर नेरो परमेश्वरए मिंर ख्रो पिंबर यरूशलेमर खल।
तलेबिस्याँ पिंबै सैं मुँस्याँ क्हेमैंइ पिंल् खाँब् दे पिंबै भेटि म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्। आरेस्याँ म्हैसि पिंल् आत्हु।
ह्योब्मैंइ तारेपिरु आह्योरिगे, बरु चमैंइ ह्रोंसए योइ बेल्ले दुःखले के लरिगे धै खाँचो तब्मैंलाइ पिंल् खाँरिगे।
छ्याँबै सैं प्ह्याब्मैंए ल्हागिर ताँन् सै चोखो तम्। दिलेया आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं नेरो येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंए ल्हागिर तोइ सैया चोखो आत, तलेबिस्याँ चमैंए खों नेरो सैं ङ्हिंना ङ्हिन् आछ्याँब् मुँ।
घ्रिइ घ्रिने छ्याँबै के लब नेरो ह्रोंसने मुँबै सै फा-फु चुब आम्लेद्, तलेबिस्याँ छाबै ख्रोमैं म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्।
क्हेमैंइ छ्याँबै के लइमुँ, क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लइमुँ बिब उँइँबै ल्हागिर खीए म्हिमैंलाइ ल्होरिइमुँ, अझै क्हेमैंइ ल्होरिमुँ। क्हेमैंइ लबै छ्याँबै के परमेश्वरजी म्लेरिब् आरे, तलेबिस्याँ खीजी ठिक निसाफ लम्।
बरु ङ्योए परमेश्वर आबाजी खोबै केमैं चुन् ग: टार-टोरमैं नेरो म्हरेस्योमैंए दुःखर ल्होमिंब, धै ह्रोंसै या चु ह्युलर्बै पाप केउँइँले ह्रेंगो टिब।