15 दिलेया चमैं न्होंर्बै को-कोइइ “मोंमैंए चिब बालजिबुलउँइँले चइ मोंमैं ल्हाम्,” बिइ।
दिलेया चेला ह्रोंसए गुरु धोंब धै केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे धोंब तल् खाँस्याँ सैं तोंल् त्हुम्। म्हिमैंइ धिंर्बै क्ल्हेनेन् बालजिबुल बिसि मिं थेंम् बिस्याँ खीए परवामैंने झन् खै बिलै?
झाइले मोंइ स्यासि कन तबै लडा म्हिमैंइ येशूए ङाँर पखइ। येशूजी च म्हि सल् लमिंमा च म्हि म्रोंल् खाँब, पोंल् खाँब् तयाइ।
छले सिरिया ह्युल तिगोंन् येशूजी लबै औदिबै केमैंए बयन थेनेइ। छतमा म्हिमैंइ ननाओलिबै नब्मैं, मोंइ स्याब्मैं, र बेथाइ स्याब्मैं, स्याले बेथाइ स्याब्मैं ताँन् म्हिमैंइ खी ङाँर पखइ, धै खीजी चमैं ताँन् सल् लमिंमल।
दिलेया “मोंमैंए चिबइ मों ल्हाबै शक्ति पिंसि चइ मों ल्हाम्,” बिसि फरिसीमैंइ बिबर होंइ।
चमैं न्होंर्बै ल्हें म्हिमैंइ “चु मोंइ स्यासि सोबल् तयाइमुँ। क्हेमैंइ चुए ताँ तले थेमुँ?” बिमल।
म्हिए हुलइ बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ उ तो जा? खाबइ क्हि सैल् म्हैमु?”
यहूदीमैंइ येशूने बिइ, “क्हि सामरियाथें ग, क्हिलाइ मोंइ स्याइमुँ?” बिसि ङिइ बिबै ताँ ठिक आङिं वा?
यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ बिसि ङिइ तोगो छेनाले था सेइ! ङिए खे अब्राहाम सियाइ, धै अगमबक्तामैं या सियाइ, दिलेया क्हि बिस्याँ ‘ङइ बिब् ङिंब्मैं खोंयोंइ सिल् त्हुरिब् आरे बिमुँ।’