13 क्हेमैं दुष्ट तलेया ह्रोंसए प्हसेमैंलाइ छ्याँबै सैमैं पिंल् ह्रम् बिस्याँ, झन् स्वर्गर टिबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी खीने बालु ह्रिब्मैंलाइ कति ल्हें पबित्र प्ल्ह पिंब्मुँ।”
याहवेहजी ख्रोए लिंबै थाँ किंबै लिउँइँ ह्रोंसए सैंर बिइ, “म्हिए सैंर्बै ताँमैं कोलो ओंनोंन् आछ्याँब तलेया म्हिइ लबै केउँइँले तारे ङइ खोंयोंइ पृथ्बीलाइ सराप पिंरिब् आरे। तोगो ङइ नास लब् धोंले सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं धबै ङ नास लरिब् आरे।”
क्ह्रोंसेंन फिबै त्हे ओंनोंन् ङ पापि मुँल, ङए आमाए फो न्होंर मुँब् ओंनोंन् ङ पापि मुँल।
ङइ हौदिलैया क्हेमैंए सैंर चु ताँम् ङए ल्हागिर्न ग ङ्हाँस्याँ, ङइ ह्रोंसए खोंर्बै ताँ क्हेमैंने बिमल; धै ङए ताँमैं क्हेमैंलाइ सेल् पिंमल।
छलेन क्हेमैंए छ्याँबै बाँनि अरू म्हिमैंइ म्रोंरिगे। छले क्हेमैंइ लबै छ्याँबै के म्हिमैंए उँइँर चाररिगे। धै चमैंइ स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाए मान लरिगे।
छ लस्याँ मत्त्रे क्हेमैं स्वर्गर टिबै आबाए सन्तान तब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी दुष्ट म्हिमैं नेरो छ्याँब् लब्मैं ङ्हिंना-ङ्हिंनए फिर त्हिंयाँ प्रेमिंमुँ, धै धर्मि नेरो पापिमैं ङ्हिंना ङ्हिंनए ल्हागिर नाँ युमिंइमुँ।
“तलेबिस्याँ क्हेमैंए फिर आछ्याँब् लब्मैंलाइ क्हेमैंइ क्षमा लइ बिस्याँ स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाज्यै या क्हेमैं क्षमा लमिंब्मुँ।
तिरो ङ्हिरोदे प्हारबै ट या परमेश्वरजी छले पैरिदिमिंम् बिस्याँ ओ बिश्वास आरेबै म्हिमैं, खीजी झन् क्हेमैंलाइ चमैं भन्दा ल्हें आपैरिदिमिं रो वा?
तलेबिस्याँ परमेश्वर ङो आसेब्मैंइ खोंयोंन् बिलै छलेन् न्हुँ लम्, क्हेमैं बिस्याँ छले न्हुँ लरिल् आत्हु। क्हेमैंलाइ तो-तो सैमैंए खाँचो मुँ बिसि क्हेमैंए स्वर्गर मुँबै परमेश्वर आबाजी सेम्।
छले क्हेमैं दुष्टमैं तसेया ह्रोंसए प्हसेमैंलाइ छ्याँब सैमैं पिंल् ह्रम् बिस्याँ, स्वर्गर मुँबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी खीने ह्रिब्मैंलाइ झन् ल्हें छ्याँबै सैमैं पिंब्मुँ।
छलेन क्हिए प्हसेइ नग फुँ ह्रिमा क्हिइ बिच्छि पिंम् रो वा? आपिं!
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ प्राथना लमा छले लद्: ‘ओ आबा, ताँन् म्हिमैंइ क्हिए मिं पबित्र म्हाँदिरिगे, क्हिए ग्याल्स युरिगे,
छलेन परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस खीने प्राथना लब्मैंए निसाफ खीजी आलमिं रो वा? क्हेमैंए ल्हागिर निसाफ लमिंबर खीजी क्हैल् लम् रो वा?
येशूजी चने बिइ, “परमेश्वरए आशिक नेरो क्हिने क्यु ह्रिबै म्हि क्हिइ ङो सेस्याँ क्हिइ ङने क्यु ह्रिमल, धै खीजी खोंयों बिलै सोल् लमिंबै क्यु क्हिलाइ पिंमल।”
पत्रुसइ बिइ, “ङिइ आछ्याँबै केमैं लना बिसि क्हेमैं ताँनइ ह्रों-ह्रोंसए आछ्याँबै केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद्, धै क्हेमैंए पाप क्षमा तबै ल्हागिर येशू ख्रीष्टए मिंर बप्तिस्मा किंन्। छलमा परमेश्वरउँइँले क्हेमैंइ पबित्र प्ल्हए बरदान योंब्मुँ।
म्हि घ्रिए पापइ लमा ताँन् म्हिमैं सिल त्हुइ बिस्याँ, झन ल्हें परमेश्वरए दयाम्हाँया नेरो येशू ख्रीष्टए छ्याँबै केउँइँले आशिक छलेन् योंबै म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टउँइँले खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।
ङए न्होंरि, अथवा ङए ओंसोंबै बानिरि, छ्याँबै सै तोइ आरे बिसि ङइ सेइमुँ। तलेबिस्याँ छ्याँबै के लदा ङ्हाँलेया ङइ च के लल् आखाँ।
परमेश्वरजी ह्रोंसए घ्रिदे मुँबै च्हलाइ जोगेसि आथें, बरु ङ्यो ताँनए ल्हागिर ख्रो तबर पिंवाइ। ङ्योए ल्हागिर ह्रोंसए च्हलाइ पिंल् खाँबै परमेश्वरजी झन् अरू तोन्दोंरि सैमैं ङ्योलाइ आपिं रो वा?
तलेबिस्याँ ओंसों ङ्योइ या आमादु, बिब आङिंब, आतबै केर प्रब, सयल लब, आगुए फिर ह्रिस लब, आगुइ ङ्योलाइ हेल लमल, ङ्योज्यै या अरूलाइ हेल लमल।