10 तलेबिस्याँ ह्रिब्मैंइ योंब्मुँ, म्हैब्मैंइ स्याब्मुँ, झाइले म्रार ह्राब्मैंए ल्हागिर परमेश्वरजी म्रा थोंमिंब्मुँ।
ङ्हिंबै त्हेर ङइ बिइ, “क्हि ङाँइँले ङ ह्रेंगो तइमुँ।” दिलेया ल्होमिंन् बिसि क्हिने ग्वार ह्रिमा क्हिजी ङए ताँ थेमिंइ।
म्हिमैंइ क्हिने तोइ ह्रिसयाँ पिंन्, धै क्हिने छे ह्रिब्मैंलाइ ‘आपिं!’ आबिद्।
तलेबिस्याँ खाबइ ह्रिमुँ चइ योंब्मुँ, खाबइ म्हैमुँ चइ स्याब्मुँ, धै खाबइ म्रा ह्रामुँ चए ल्हागिरि म्रा थोंमिंब्मुँ।
“सैंर मैंन्दि, क्हेमैंए न्होंरि ह्रोंसए च्हइ क्हें ह्रिमा युँमा पिंबै आबा खाब् मुँगे धै ताँग ह्रिमा ताँगए साटोर प्हुरि पिंम् रो वा?
“छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, तो सै चैदिमुँ ह्रिब्रें लद्, झाइले परमेश्वरजी पिंब्मुँ। म्हैब्रें लद् क्हेमैंइ स्याब्मुँ। म्रार ह्राब्रें लद् क्हेमैंए ल्हागिरि खीजी म्रा थोंमिंब्मुँ।
चेलामैं खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिगे धै सैं च्योंब आलरिगे बिबै सैंले येशूजी अहान् घ्रि बिइ।
धै क्हेमैंइ परमेश्वरने ह्रिलेया आयों, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ह्रोंसए सयल थोबै ल्हागिर मत्त्रे आछ्याँबै सैंइ ह्रिम्।
च आङ्हिंन्ले दुःख सैदिबै म्हिमैंने ङ्योइ ङ्हो सब्मैं बिम्। स्योंम्बै अय्यूब बिबै म्हिइ सैदिबै दु:ख नेरो प्रभुजी लिउँइँ चए फिर ल्हें आशिकइ प्लिंमिंइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ थेइमुँ। छतसि प्रभुजी दयाम्हाँया लम् बिबै या ङ्योइ सेइमुँ।