42 दिलेया ताँ घ्रि मत्त्रे चैदिम्। काजी मरियमइ च छ्याँबै ताँ त्हाँइ। छतसि च ताँ चउँइँले ङइ प्हेंरिब् आरे।”
क्हिजी बिबै ताँमैं ङए ल्हागिर मारा मुइ भन्दा थेब मुँ, च ताँमैंइ खोंयोंइ बिलै ङए सैं तोंन् लम्।
क्हिजी ल्हैदिबै केमैं ङइ लइमुँ; छतसि क्हिए योजी खोंयोंन् बिलै ङलाइ ल्होमिंरिगे।
ङइ क्ह्रोंसेन्बै घ्याँ त्हाँइमुँ; क्हिए निसाफमैं ङइ ङए ओंसों थेंइमुँ।
ओ याहवेह, ङ क्हिनेन् ग्वार ह्रिमुँ; “क्हि ङए ग्वार योंबै क्ल्ह्यो, नेरो सोगोंमैंए ह्युलर ङए चैदिबै सै क्हिन् ग!” बिसि ङइ बिमुँ।
ङ ठिक के लसि क्हिए लि ङ्ह्योब्मुँ, धै छोरमा ङ क्हिलाइ म्रोंसि सैं तोंब्मुँ।
ङइ याहवेहने ताँ घ्रि ह्रिइमुँ, ङइ म्हैबै ताँ चुन् ग: खी टिबै क्ल्हयोर ङइ खीलाइ म्हैल् खाँरिगे, ङए छ्ह तिगोंन् याहवेहए धिंर टिल् योंरिगे, धै खीए छ्याँबै केमैं ङ्ह्योल् योंरिगे।
ङए ल्हागिर स्वर्गर क्हि बाहेक अरू खाब् मुँ? धै पृथ्बीरै या क्हि बाहेक ङइ खोब खाबै आरे।
तलेबिस्याँ म्हिइ ह्युलर्बै तोन्दोंरि सैं योंलेया खोंयोंइ आखाँबै छह् योंल् आखाँ बिस्याँ चलाइ तोए फायदा तम्? फायदा आरे!
मार्थाल मरियम मिं मुँबै अङाँ मुँल। मरियम प्रभु येशूए प्हले ङाँर क्हुँसि खीजी लोमिंबै ताँ थेरिल।
तिगें क्ल्ह्यो घ्रिर येशू प्राथना लरिल। खीजी प्राथना लल् खाँबै लिउँइँ खीए चेला घ्रिइ खीने बिइ, “ओ प्रभु, क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंबै यूहन्नाइ ह्रोंसए चेलामैं प्राथना लब् लोमिंब् धोंले ङिलाज्यै या लोमिंन्।”
दिलेया चइ छले मैंरिमा परमेश्वरजी चने बिइ, ‘ओ आमादु! तिंयाँ म्हुँइँसर्न क्हि सिल् त्हुब्मुँ। तारे क्हिइ साँथेंबै सै न्होर खाबल् तब्मुँ?’”
“छतसि क्हेमैंए सै न्होर चुँसि योंबै मुइ आयोंब्मैं पिंन्। झाइले ह्रोंसए ल्हागिर खोंयोंइ स्योब आतबै नेंदोमैं रोसि नाँस आतबै सै न्होर स्वर्गर साँन्। स्वर्गर थेंबै सै न्होर खोंयोंइ आम्ह, तलेबिस्याँ खाबज्यै ह्योल् आँखाँ, झाइले प्हुँलुँज्यै आच।
“छतमा प्लबै म्हिइ चलाइ हुइसि बिइ, ‘क्हिए बारेर ङइ थेबै ताँ तो जा? क्हिइ लबै केए हिसाब ङलाइ पिंन्। तलेबिस्याँ तारे क्हि ङए सै न्होरए चाँजो लल् योंरिब् आरे।’
“दिलेया अब्राहामइ बिइ, ‘बाबु, क्हिइ मैंन्। क्हिए छ्हर छ्याँ-छ्याँबै सैमैं योंसि क्हिइ सुखले छ्ह थोइ। दिलेया लाजरसइ दुःखै दुःखर्न छ्ह थोइ। दुःख योंलेया चइ परमेश्वर मैंइ, क्हिइ बिस्याँ परमेश्वर खोंयोंइ आमैं, ङम् ङन् ग बिसि टिइ। छतसि तोगो लाजरसइ चुर सुख योंइमुँ, क्हिइ बिस्याँ चर दुःख योंइमुँ।
चए ताँ थेसि येशूजी चने बिइ, “अझै क्हिइ लल् त्हुबै के घ्रि चैमुँ। क्हिने मुँबै सैमैं ताँन् चुँसि योंबै मुइ ङ्हाँदुमैं चुमिंन्, धै ङए लिलि प्रद्, छलस्याँ क्हिइ स्वर्गर सै न्होर योंब्मुँ।”
“छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, क्हेमैंइ थेबै ताँ छेन्ले सैंर थेंन्। तलेबिस्याँ ङइ लोमिंबै ताँ छेनाले थेब्मैंइ झन् क्होल् योंब्मुँ, दिलेया ङए ताँ आथेब्मैंइ क्होइ बिसि ह्रब् प्हैंलेया चमैं ङाँइँले प्हेंवाब्मुँ।”
बेथानिया बिबै नाँसर्बै लाजरस बिबै म्हि घ्रि नरिल। लाजरसए आनामैं मरियाम नेरो मार्था या च नाँसर्न टिमल।
छतसि ल्हें यहूदीमैं मार्था नेरो मरियम ङाँर चमैंए अलि सियाबै दुःखरि सैं क्होमिंबर खल।
च त्हेर्न मरियमइ सै ल्हें फेबै लिंबै थाँ खबै जटामसिए अत्तर तिम्नादे पखसि येशूए प्हलेर फोमिंइ। धै ह्रोंसए क्रप्होइ फ्योमिंइ। छलमा धिं तिगोंन् अत्तरए लिंबै थाँ नाँइ।
म्हिमैंइ क्हि घ्रि मत्त्रे क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वरलाइ ङो सेब नेरो क्हिजी कुल्मिंबै येशू ख्रीष्टलाइ ङो सेबन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह ग।
दिलेया ङइ पिंबै क्यु थुँब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब् आरे। तलेबिस्याँ ङइ पिंबै क्यु चए न्होंर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिरि प्योरिबै मुल तब्मुँ।”
“क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, खाबइ ङए ताँ थेसि ङ कुल्मिंबै आबाए फिर बिश्वास लमुँ, चइ खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंम्। चए निसाफ आत, चइ सजैं योंल् आत्हु, बरु च म्हि सिबउँइँले धबै सोसि खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंइमुँ।
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”
छलेन ङए ताँन् सै न्होर ङ्हाँदुमैंलाइ चुवालेया, धै ह्रोंसए ज्यु ख्रोंवाबर पिंवालेया ङइ अरूए फिर म्हाँया आलस्याँ ङलाइ तोइ फायदा आत।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।