33 “च लिउँइँ सामरिया ह्युलर्बै म्हि घ्रि या च घ्याँ तसि खरिमा च ह्योइ धोंवाबै म्हि म्रोंसि चए सैंर बेल्ले ल्होयो खइ।
धै चइ टोक्रि फैमा क्रोरिबै कोलो म्रोंइ। चइ ल्हयो खसि कोलोलाइ ङ्ह्योसि बिइ, “चुम् हिब्रूमैंए कोलो घ्रि मुँन!”
ह्रोंसए थु नेरो ह्रोंसए आबाए थुलाइ आम्लेद्, धै क्हिए फिर दुःख तखमा ह्रेंगो मुँबै ह्रोंसए आघें अलिमैंए धिंर आह्याद्, तलेबिस्याँ ह्रेंगो मुँबै ह्रोंसए आघें अलिमैं भन्दा ह्रोंसए चेंदोंर्बै ङ्हेब्-ट्हुब्मैं ग्वार्दिब छ्याँब तम्।
येशूजी च च्युसे ङ्हिं चेलामैंने “क्हेमैं अरू ह्रेंमैं ङाँर नेरो सामरीमैंए नाँसजरे आह्याद्,” बिसि कुलइ।
ङइ क्हिए फिर ल्हयो खब् धोंले क्हिज्यै या ह्रोंसए थुए फिर ल्हयो खल् त्हुमल आङिं वा?’
छलेन च धोंलेन् मन्दिरर्बै खेगि लेबीए खलकर्बै म्हि या च क्ल्ह्योर फेखसि च म्हि म्रोंमा चै या घ्याँए रे रेउँइँले छ्युडिह्याइ।
धै च ङाँर ह्यासि मैं फोमिंसि चए घार पट्टि फैमिंसि खीए गधाए फिर थेंसि ठाँटि घ्रिर बोसि चए सुसार लइ।
च कोलोए आमा म्रोंसि येशूए सैंर बेल्ले ल्हयो खसि चने “आक्रोद्,” बिइ।
छबिमा च सामरियाथेंस्योइ खीने बिइ, “क्हि, यहूदी ह्रें तसेया ङ सामरियाथेंस्योए योउँइँले खैले क्यु थुँमुँ?” (तलेबिस्याँ यहूदीमैंइ सामरीमैंने खोंयोंइ प्रब्-टिब आल।)
यहूदीमैंइ येशूने बिइ, “क्हि सामरियाथें ग, क्हिलाइ मोंइ स्याइमुँ?” बिसि ङिइ बिबै ताँ ठिक आङिं वा?