50 खीए मान लब्मैंए पुस्ता-पुस्ताए फिर खीजी ल्हयो खम्।
“क्हि नेरो क्हिए सन्तानए परमेश्वर तबर, धै क्हिए लिउँइँ खबै सन्तानमैंने ङए बाछा खोंयोंइ बिलै तरिबै ल्हागिर फैब्मुँ।
तलेबिस्याँ पृथ्बीउँइँले मु कति नुब मुँ, खीलाइ मान लब्मैंए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया या च्हगन् थेब मुँ।
याहवेहलाइ मान लब्मैं थेब च्योंब ताँनलाइ, खीजी आशिक पिंब्मुँ।
“खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया खोंयोंन् बिलै तरिम्,” बिसि याहवेहलाइ मान लब्मैंइ बिरिगे।
खीने बालु ङ्हिंब्मैं ताँनए सैंर मैंब खीजी पूरा लमिंम्; चमैंइ हुइब खीजी थेमुँ धै चमैंलाइ जोगेमिंम्।
दिलेया याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयार भर लब्मैंने खी सैं तोंमुँ।
क्हिलाइ मान लब्मैंए ल्हागिर क्हिजी साँथेंबै छ्याँबै सैमैं कति थेब मुँ! क्हिए प्हलेर्न ग्वार योंब्मैंलाइ क्हिजी च छ्याँबै सैमैं पिंब ताँन् म्हिमैंइ म्रोंइमुँ!
क्ह्रोंसेन्ले खीलाइ मान लब्मैंलाइ खीजी खैतबै त्हेरै या जोगेमिंब्मुँ; छतसि ङ्योए ह्युलर खी मुँ बिसि ङ्योइ था सेल् खाँम्।
दिलेया ङलाइ म्हाँया लब्मैं नेरो ङइ बिबै ताँ ङिंब्मैंए हजार-हजार पुस्ताए फिर ङ ल्हयो खब्मुँ।
तोन्दोंरि लमिंल् खाँबै परमेश्वरजी ङए ल्हागिर बेल्ले थेबै के लमिंइमुँ। खीए मिं पबित्र मुँ।
झाइले राजगद्दिउँइँले छ बिबै कै थेइ, “ओ परमेश्वरए के लब्मैं, ओ खीलाइ म्हाँदिब्मैं, ओ कोल्मैं नेरो चिब्मैं ङ्योए परमेश्वरए मिं क्वेद्।”