20 दिलेया ङइ बिबै ताँ क्हिइ आक्वेंसेरो क्हि लडा तब्मुँ। चु ताँ पूरा आतन् समा क्हि पोंल् खाँरिब् आरे। ङइ बिबै ताँ ठिक त्हेर खैले बिलेना पूरा तब्मुँ।”
छबिमा याहवेहजी चने बिइ, “म्हिए सुँ खाबइ बनेइ? म्हिलाइ लडा, न्ह आथेब, मि म्रोंब, आम्रोंब खाबइ लमिंम्? ङ याहवेहजीन् आङिं वा?
च लिउँइँ खीए च्युसे घ्रि चेलामैं चब् चरिमा खी म्रोंखइ। चमैंइ बिश्वास आलब नेरो सारो सैं म्रोंसि खीजी चमैंलाइ बेल्ले हौदिइ। तलेबिस्याँ खी धबै सोगों तखइमुँ बिब्मैंए ताँ चमैंइ आक्वेंमल।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “च्या, क्हेमैं कति बिश्वास आलबै म्हिमैं मुँन! ङ क्हेमैंने कति समा टिल् त्हुम्? ङइ क्हेमैं खोंयों समा सैदिल् त्हुम्? च कोलो ङ ङाँर पउ।”
स्वर्गदूतइ बिइ, “ङ गब्रिएल ग। ङ परमेश्वरए उँइँर रारिम्। क्हिने ताँ लबर नेरो चु सैं तोंबै ताँ बिद् बिसि परमेश्वरजी ङलाइ कुलब् ग।
छ तरिमा बैरु खागु तबै म्हिमैं जकरिया पैंरिल। जकरियाइ मन्दिर न्होंर क्हैल् लबइले म्हिमैं प्लेटोयाल।
लिउँइँ जकरिया बैरु त्होंयुमा च म्हिमैंने पोंल् आखाँसि योइ हस्ता लइ। छतमा मन्दिर न्होंर चइ स्वर्गदूत म्रोंना बिबै ताँ बैरुबै म्हिमैंइ सेइ।
परमेश्वरजी क्हिने बिबै ताँमैं पूरा तब्मुँ बिब् क्वेंसि क्हि बेल्ले ङ्हो सब् तइमुँ।”
च तोदोंन् जकरिया पोंल् खाँब् तइ, धै परमेश्वरए मिं क्वेंबर होंइ।
यहूदीमैं न्होंर्बै को-कोइइ खीए पबित्र बचन आक्वेंरि तो तइ दि? चमैंइ आक्वेंलै या परमेश्वर भर लल् खाँबन् मुँ।
ङ्योइमि स्योर तेलैया, खीजीम् खोंयोंइ स्योर आते, तलेबिस्याँ खीजी तो बिमुँ चन् लम्, खीजी पोंबै ताँ खोंयोंइ आस्यो।”
खोंयोंन् बिलै स्योर आतेबै परमेश्वर आबाजी सृष्टि लब् भन्दा ओंसोंन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह चमैंलाइ पिंम् बिबै बाछा खीजी लल।
खीजी फैबै बाछा नेरो खीजी चबै कसम ङ्हिंना ङ्हिंन् खोंयोंइ प्लिंल् आखाँ, तलेबिस्याँ खीजी खोंयोंइ स्योर आते। छतसि खीए फिर भर थेंब्मैंइ ङ्योलाइ पिंम् बिबै सै योंबर ङ्योइ थेबै भों योंइमुँ।
म्हाँया लब्मैंलाइ ङइ हौदिमुँ, धै तार झोंम्। छतसि भों लसि क्हिइ लबै पापउँइँले सैं एद्।