14 च्ह फिबइले क्हि बेल्ले सैं तोंब्मुँ। धै अरू ल्हें म्हिमैं या सैं तोंब्मुँ।
छले च्ह योंमा साराई बिइ, “परमेश्वरजी ङए सैं तोंन् लमिंसि ङ निस्योल् पिंइमुँ। चु ताँ थेब्मैं ताँन् ङने बालु निस्योब्मुँ।”
बुद्धि मुँबै च्हइ आबालाइ सैं तोंन् लम्, दिलेया आमादुमैंइ ह्रोंसए आमालाइ तो धोंइ आङ्हाँ।
ओ ङए च्ह, क्हि बुद्धि मुँब् तइ बिस्याँ, ङए सैं बेल्ले तोंब्मुँ।
ठिक के लबै म्हिए आबा बेल्ले तोंब्मुँ; ह्रोंसए च्ह बुद्धि मुँब् तमा आबा ङ्हो लोंब्मुँ।
दिलेया स्वर्गदूतइ चने बिइ, “ओ जकरिया, क्हि आङ्हिंन्! तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हिए ताँ थेइमुँ। तारे क्हिए प्ह्रेंस्यो इलिशिबाइ च्ह घ्रि फिब्मुँ, च च्हए मिं क्हिइ यूहन्ना थेंन्।
तलेबिस्याँ च च्ह परमेश्वरए उँइँर थेब तब्मुँ। चइ प्हा नेरो अरू म्हेरबै सैमैं खोंयोंइ थुँरिब आरे। च आमाए फोउँइँलेन् परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी प्लिंब्मुँ।
परमेश्वरजी इलिशिबाए फिर च्हौ थेबै ल्हयो खसि बेल्ले थेबै के लइमुँ बिबै ताँ थेसि इलिशिबाए ङ्हेब्-ट्हुब्मैं नेरो ह्रजे-म्हजेमैं चने बालुन् सैं तोंइ।