9 परमेश्वरजी योनाने बालु बिइ, “लौकाए धुँ सियामा क्हि च्हौ थेबै ह्रिस तले खल?” योनाइ बिइ, “ङ ह्रिस खब ठिक मुँ! ङ च्हौ ल्हें ह्रिस खइ ङ सिबर होंइ!”
दिलेया चु ताँमैं योनाइ तिफुँइ आखोसि झन् बेल्ले ह्रिस खइ।
याहवेहजी बिइ, “चु धुँलाइ क्हिइ रुँइँ आरुँइ, ताब् स्युइबै या आल। दिलेया क्हिइ तोइ दु:खै आलबै चु धुँ सियामा क्हि च्हौ थेबै न्हुँ लब् वा? चु धुँ म्हुँइँस तिरोर्न म्लोइ, धै म्हुँइँस तिरोर्न सियाइ।
झाइले त्हिंयाँ खमा परमेश्वरजी पूर्वउँइँले बेल्ले छबै खैं कुल्मिंइ। योनाए क्रर त्हिंयाँइ बेल्ले ख्रोंमा योना सैं आचि आचि तबर होंइ। धै “ङ सोब् भन्दा सिब छ्याँब तमल!” बिसि सैं च्योंब् लइ।
छतमा खीजी चमैंने बिइ, “ङए सैंर थेबै शोक तसि सिब् धोंन् तइमुँ। क्हेमैं न्हरु आच्हुल्ले ङने बालुन् चुर्न टिद्।”
तलेबिस्याँ परमेश्वरउँइँले खबै न्हुँइ लमा क्हेमैंइ आछ्याँबै के लब् पिसि खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम्। खीए छ्याँबै घ्याँर प्रमा ङ्यो खोंयोंइ पछुत् खल् आत्हु। दिलेया ह्युलउँइँले खबै न्हुँइ बिस्याँ ङ्यो नास लवाम्।
च त्हेर चमैंइ सिल् योंस्याँ तमल ङ्हाँब्मुँ, दिलेया चमैं सिल् योंरिब् आरे।