2 छ बिइ: “थेबै दु:ख तसि ङइ याहवेहने ग्वार ह्रिइ, धै खीजी ङने ज्वाफ पिंइ; क्रोंर्बै गैरो क्ल्ह्योउँइँले ङइ ग्वार ह्रिइ, धै क्हिजी ङए कै छेनाले थेमिंइ।
कालए छोइ ङलाइ फैइ; क्रोंर्बै दुःख ङ फिर खइ; दुःख नेरो शोक ङलाइ प्लेइ।
ङए दुःखर ङ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी ङने ज्वाफ पिंम्।
तलेबिस्याँ क्हिजी ङए प्ल्हलाइ क्रोंर वाथेंरिब् आरे, धै ह्रोंसए पबित्र म्हिए ज्यु क्हिजी क्राँल् पिंरिब् आरे।
तलेबिस्याँ आगुइ ह्रुगुदिसि दुःख योंबै म्हिलाइ खीजी ल्होमिंम्, हेलै या आल, खीजी ह्रोंसए मोंडा छाबै म्हिमैंउँइँले आलो, चइ ल्होमिन् बिसि ग्वार ह्रिमा खीजी थेम्।
दुःख योंबै म्हिइ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी चए ताँ थेमिंइ धै चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंइ।
ओ ङलाइ ठिक ठर्दिमिंबै परमेश्वर, ङइ ग्वार ह्रिमा ङलाइ ज्वाफ पिंन्। ङए फिर दुःख तमा क्हिजी ल्होमिंइ। ङए फिर दयाम्हाँया लमिंसि ङए प्राथना थेमिंन्!
ङए सैं आतेसि पृथ्बीए छ्योगोउँइँले ङइ क्हिने ग्वार ह्रिमा, ङ भन्दा थेबै पारार डोरेमिंन्,
ओ प्राथना थेमिंबै परमेश्वर, क्हिए प्हलेर्न ताँन् म्हिमैं खब्मुँ।
तलेबिस्याँ ङए फिर क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ; धै क्हिजी ङए सो क्रोंर्बै गैरु क्ल्ह्योउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
तलेबिस्याँ खैले योना थेबै ताँगए फो न्होंर सोंरो समा टिइ, छलेन म्हिए च्ह या सोंरो समा स न्होंर टिब्मुँ।
तलेबिस्याँ ह्रिब्मैंइ योंब्मुँ, म्हैब्मैंइ स्याब्मुँ, झाइले म्रार ह्राब्मैंए ल्हागिर परमेश्वरजी म्रा थोंमिंब्मुँ।
च त्हेर येशूए सैंर बेल्ले दुःख मुँल। छतमा यो छ्युँ लदै खीजी प्राथना लरिमा खीए छैब् थे-थेब कोए थब्लो धों तब सर तेरिल।
तलेबिस्याँ क्हिजी ङए प्ल्ह क्रोंर्न वाथेंरिब् आरे, धै क्हिजी ह्रोंसए पबित्र म्हिए ज्यु क्राँल् पिंरिब् आरे।
येशू ह्युलर मुँमा खीलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंल् खाँबै परमेश्वरने बेल्ले क्रोदै थेबै कैले प्राथना लइ। खीजी छले सैं न्होंउँइँले यो छ्युँ लसि प्राथना लबइले परमेश्वरजी खीए प्राथना थेमिंइ।