41 येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं कनमैं मुँस्याँम् पापए दोषि आतमल, दिलेया क्हेमैंइ ‘ङि म्रोंल् खाँम्’ बिमुँ, छतसि क्हेमैंए पाप क्हेमैंनेन् तरिम्।”
ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ग बिसि प्हैंबै म्हि म्रोंइमुँ वा? छाबै म्हि भन्दा बरु आमादुए फिर आशा थेंल् खाँम्।
“ह्रोंसए क्ल्हेए सैंर्बै ताँ क्होसेया खीए सैंर मैंब् धों आलब्मैंइ बेल्ले दुःख योंब्मुँ।
“ङ क्हेमैंने बिमुँ, च फरिसी भन्दा बालि रेबै म्हि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिसि धिंर एह्याइ। तलेबिस्याँ तोगो च्योंने तसि कुरब्मैंलाइ परमेश्वरजी थेब लमिंब्मुँ। तोगो ङम् ङन् ग बिसि थेब् प्हैंब्मैं परमेश्वरजी कुरवाब्मुँ।”
तलेबिस्याँ क्ह्रोसंन्बै ताँ सेसेया ङ्योइ ह्रना-ह्नन् पाप लइ बिस्याँ पाप त्होमिंबै ल्हागिर तारे अरू ख्रो आरे।
छतसि ठिक के लल् ह्रसेया आलबै म्हिइ पाप लम्।