34 छबिमा “क्हिम् पापर्न फिल! छाबै म्हिज्यै ङि लोमिंल् म्हैम्मा?” बिसि चमैंइ चलाइ च्हों धिंउँइँले बैरु तेवाइ।
दिलेया चमैंइ बिइ, “क्हि ङि ङाँर टिखबै म्हि मत्त्रे ग, क्हिइ ङिए फिर निसाफ लल् म्हैइमुँ! ङिए घ्याँ स्योद्! आस्याँ ङिइ च म्हिमैंने भन्दा क्हिने आछ्याँबै के लब्मुँ।” छ बिसि लोतलाइ कैवासि म्रा फोर्दिबर होंइ।
क्ह्रोंसेंन फिबै त्हे ओंनोंन् ङ पापि मुँल, ङए आमाए फो न्होंर मुँब् ओंनोंन् ङ पापि मुँल।
छबिमा चइ बिइ, “क्हि ङिए क्रथे नेरो निसाफ लबै म्हि खाबइ लमिंइ? च मिश्रीने सैब् धोंले ङलाज्यै या सैल् म्हैल् वा?” छबिमा मोशाइ सैं न्हों-न्हों ङ्हिंसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन चु ताँ खन्तोंदोंन् थेबर होंना।”
आगुलाइ प्ह्रब्मैं बैरु तेवाद्; छलस्याँ प्होंगि तब, गाल् केब, सैं नबै ताँमैं नुयाम्।
ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ग बिसि प्हैंबै म्हि म्रोंइमुँ वा? छाबै म्हि भन्दा बरु आमादुए फिर आशा थेंल् खाँम्।
कतिन् हौदिसेया पोथाँइ आनबै म्हि थाइ आसेल्ले नास तयाम्।
शास्त्रिमैंए न्होंर्बै घ्रिइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, क्हिइमि छाबै ताँमैं बिसि ङिए आब्रु वाइ।”
तलेबिस्याँ ह्रोंसन् थेब् प्हैंबै म्हिमैं परमेश्वरजी च्योंब लवाब्मुँ, दिलेया ह्रोंसन् च्योंने तसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी थेब लमिंब्मुँ।”
क्ह्रोंसेंन्ले ङ क्हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए आबा-आमाइ बिब चु च्योंबै कोलोमैंइ ङिंम्। छतसि क्हेमैं या परमेश्वरजी बिब् ङिंन्। आङिंइ बिस्याँ क्हेमैं परमेश्वरए ग्याल्सर होंल् योंरिब् आरे।”
“म्हिए च्हए फिर क्हेमैंइ बिश्वास लबइले म्हिमैंइ हेल लसि खेंमैंउँइँले स्यो लावाब्मुँ, धै क्हेमैं फिर आछ्याँबै ताँमैं पोंसि क्हेमैंए बिल्लि लब्मुँ, धै दुष्ट म्हिमैं धों ङ्हाँसि म्हि आच्हिन् लब्मुँ। छ ललेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ।
ङए आबाजी ङने पिंब्मैं ताँन् ङ ङाँर खब्मुँ, धै ङ ङाँर खब्मैंलाइ ङइ खैलसे या पिरिब् आरे।
दिलेया क्हेमैंइमि क्हेमैंए आबाइ तो लइ चन् लइमुँ।” चमैंइ खीने बिइ, “ङि प्रोग्यामैं आङिं! परमेश्वरन् ङिए घ्रि मत्त्रे आबा ग।”
छाब् म्रोंसि खीए चेलामैंइ खीने, “गुरु, चु म्हि फिब् ओंनोंबै तले कन तगे? खाबइ पाप लगे? चुइ उ चुए आबा-आमाइ पाप लगे?” बिसि ङ्योएमा।
“येशून् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग बिबै म्हिलाइ च्हों धिंउँइँले तेवाल त्हुम्,” बिसि यहूदीमैंइ ओंसों ओंनोंन् मत लल। छतसि चए आबा-आमा यहूदी चिबनाँब्मैं म्रोंसि ङ्हिंसि
चमैंइ च म्हि बैरु तेवाइ बिब येशूजी थेइ, छतसि येशूजी चने त्होसि “क्हि ‘म्हिए च्हए’ फिर बिश्वास लम्मा?” बिसि ङ्योएइ।
चु ताँ थेसि येशूए ङाँर मुँबै फरिसीमैंए न्होंर्बै को-कोइ खीने “ङि या कनमैं रो वा?” बिसि ङ्योएमा।
बैरुबै म्हिमैंए निसाफ परमेश्वरजीन् लमुँ। छतसि “क्हेमैंए न्होंउँइँले दुष्ट म्हिमैं तेवाद्।” बिसि परमेश्वरए छ्वेर बिइमुँ।
ङइ पत्रुसने अझै बिइ, “ङ्योम् फिब् ओंनोंबै यहूदी ग, अरू ह्रेंमैं धोंबै पापिमैं ङ्यो आङिं।
च म्हिमैं धोंलेन् ङ्यो ताँनइ ओंसों ङ्योए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छा पूरा लबै ल्हागिर लोब लमल। छतसि अरूमैंने धोंले ङ्योने या परमेश्वर ह्रिस खल।
छलेन ओ फ्रेंसि छमिमैं, क्हेमैंए चिब्मैंइ बिब् ङिंन्। क्हेमैं ताँन् ह्रोंस ह्रोंसए न्होंर थेब् आप्हैंन्ले घ्रिइ घ्रिए सेवा लद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “परमेश्वरजी थेब् प्हैंब्मैंए बिरोध लम्, दिलेया थेब् आप्हैंब्मैंए फिर आशिक पिंम्।”
छतसि ङ चर खसि चइ लबै केमैंए बारेर ताँ रेब्मुँ। ङ्योए बिरोधर चइ आछ्याँबै ताँ पोंप्रम्, च्हौ मत्त्रे आङिं सैं तोंबै ताँ बिप्रबै बिश्वासी अलिमैंलाज्यै या चइ धिंर मान आल। चमैंलाइ मान लल् म्हैब्मैंलाज्यै या चइ छ आलद् बिसि चमैंलाइ मण्डलीउँइँले बैरु तेवाम्।
ङइ बिश्वासीमैंए ल्हागिर च्यु रिन्ठि प्ह्रिछ्या प्ह्रिल, दिलेया क्हेमैंए म्हाँजोर थेब् तल् म्हैबै डियोत्रिफसइ ङइ बिबै ताँ आङिं।
च खेदोए मिंए छाप, अथवा चए मिंए नम्बरए छाप, ह्रोंसए ज्युर आरेइबिस्याँ खाबज्यै तोइ सै किंलै आयोंमल, तोइ चुँलै आयोंमल।