30 च म्हिइ चमैंने बिइ, “खैतबै औदिबै ताँ! खी खनिउँइँले खइ बिसि क्हेमैंइ आसे, दिलेया ङए मि खीजीन् म्रोंन् लमिंइ।
क्हिए ठिमर्बै आचम्बै ताँमैं ङइ म्रोंल् योंरिगे बिसि ङए मि थोमिंनु।
कनमैंइ मि म्रोंइमुँ, डुँड्मैं प्रइमुँ, कोर खब्मैं सइमुँ, न्ह आथेब्मैंइ न्ह थेइमुँ, सियाब्मैं सोइमुँ धै ङ्हाँदुमैंने परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंइमुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै चु ताँ क्हेमैंइ आखेइमुँ वा? ‘धिं लब्मैंइ केर आफे बिसि भ्योंवाबै युँमान् धाँसे तेंर्बै क्र युँमा तइमुँ। चु परमेश्वरउँइँले तब् ग। ङ्योए उँइँर चु के आचम्मबै मुँ।’
चमैंइ खीए फिर बिश्वास आलब् म्रोंसि येशू प्लेटोयाइ। झाइले येशू च जरेबै नाँसजरे परमेश्वरए ताँ लोमिंदै प्रइ।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ चुर तोगो तो-तो म्रोंइ तो-तो थेइ च ताँन् यूहन्ना ङाँर ह्यासि बिमिंन्। कनमैंइ धबै म्रोंइमुँ, डुँड्मैं प्रइमुँ, कोर खब्मैं सइमुँ, न्हउसिमैंइ न्ह थेइमुँ, सियाब्मैं या सोगो तइमुँ धै ङ्हाँदुमैंलाज्यै या सैं तोंबै ताँ बिमिंइमुँ बिद्।
येशूजी यहूदीमैंए उँइँर ल्हें औदिबै चिनुमैं लल। दिलेया चमैंइ खीए फिर बिश्वास आल।
येशूजी चने बिइ, “क्हि इस्राएलीमैंए गुरु तसेया च्हग ताँ या आक्हो वा?
मोशाने परमेश्वर पोंमल बिसि ङिइ सेइमुँ, दिलेया चु म्हि खाब् जा? खनिर्बै जा? बिसि ङिइ था आसे।”
परमेश्वरजी पापिमैं ताँ आथे, दिलेया परमेश्वरने ङ्हिंसि खीए मान लब्मैं नेरो खीजी बिब् धोंले के लब्मैंए ताँ परमेश्वरजी थेम् बिसि ङ्योइ सेइमुँ।
“मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले ह्वे चाररिगे” बिसि परमेश्वरजी बिइ। येशू ख्रीष्टए लिउँइँले परमेश्वरए चारबै ह्वे कति थेब् मुँ बिब ङिइ सेरिगे बिसि खीजी ह्रोंसए ह्वे ङिए खोंर चारल् पिंइमुँ।