13 ओंसों मि आम्रोंबै म्हिलाइ चमैंइ फरिसीमैं ङाँर पखइ।
ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ येशू क्हाबै ल्हागिर खी खनिर मुँलेया खाबज्यै सेस्याँ था पिंन् बिसि बिल।
छतमा फरिसीमैंइ खेंमैंए न्होंर “ङ्ह्योत्ति! कहेमैंइ तोइ लल् खाँरिब् आरे। म्रोंइँमुँ वा, ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं चए लिलि ल्हैदिल् खाँइ बिबर होंइ।”
छान् तलेया यहूदी चिबनाँब्मैंए न्होंरि ल्हें म्हिइ येशूए फिर बिश्वास लइ। दिलेया चमैं फरिसीमैंने ङ्हिंसि “म्हि च्हों धिंउँइँले तेवाम् उ?” ङ्हाँसि खेंमैंइ येशूए फिर बिश्वास लबै बारेर खाबने या आबिमल।
“येशू खनिर मुँ दि?” बिसि चमैंइ ङ्योएमा चइ “तुसि ङइ आसे,” बिइ।
येशूजी स च्येंसि च म्हिए मि म्रोंल् लमिंबै त्हिंइ प्रिबै त्हिंइ मुँल।