10 झाइले “क्हिए मि खैले म्रोंल् खाँब् तइ?” बिसि चमैंइ ङ्योएमा।
धै च रोलैया, रेलैया त्हिंयाँ म्हुँइँसा प्लु म्लोरिमुँ धै थेब तम्। दिलेया प्लु खैले फारमुँ म्हिइ आसे।
निकोदेमसइ खीने “चु खैले तल् खाँमुँ?” बिसि ङ्योएमा
चु ताँमैं तबै लिउँइँ येशू गालील अथवा तिबेरियस बिबै मा ङ्युँइ क्योंजा ह्याइ।
चइ बिइ, “येशू बिबै म्हिजी स च्येंसि ङए मिर फोमिंइ, धै ‘सिलोआमर ह्यासि ख्रुद्’ बिइ। ङ ह्यासि ख्रुबै तोंदोंन् ङए मि म्रोंल् खाँब् तइ।”
छतसि “क्हि खैले मि म्रोंल् खाँब् तइ?” बिसि फरिसीमैंइ चने ङ्योएमा। चइ बिइ, “खीजी ङए मिर स चेंसि फोमिंइ। झाइले ङइ ख्रुमा ङए मि म्रोंल् खाँब् तयाइ।”
दिलेया चुइ खैले मि म्रोंल् खाँब् तइ बिसि ङिइ आसे। धै चुए मि खाबइ म्रोंल् लमिंइ, चै या ङिइ आसे। चु सैं चियाल् खाँइमुँ छतसि चुनेन् ङ्योएद्। ह्रोंसए बारेर च ह्रोंसइन पोंब्मुँ।”
“चइ क्हि तो लइ? चइ क्हिए मि खैले म्रोंल् लमिंइ?” बिसि चमैंइ चने ङ्योएमा।
को-कोइ “ओं, चु च म्हिन् ग,” बिइ। कोइ “आङिं, चुम् च धों ब्योंब् म्रोंइमुँ,” बिइ। दिलेया च म्हिइ “ङ चन् ग,” बिइ।
“सियाब्मैं खैले सोगों तल् खाँमुँ? चमैंए ज्यु खैब तमुँ?” बिसि को-कोइ म्हिमैंइ ङ्योएलै।