1 येशू च क्ल्ह्योउँइँले ह्यारिमा फिब् ओंनोंबै कन तबै म्हि घ्रि म्रोंइ।
घ्याँए रेर टिरिबै कनमैं ङ्हिंइ येशू च घ्याँउँइँले ह्याइनमुँ बिब् थेसि “ओ प्रभु, दाऊदए च्ह, ङिए फिर ल्हयो लमिंन् बिदै ओरइ।”
येशू च क्ल्ह्योउँइँले ह्यामा कनमैं ङ्हिंइ “ओ दाऊदए च्ह, ङिए फिर ल्हयो खमिंन्,” बिसि ओरदै येशूए लिलि ल्हैदिइ।
येशूजी चए आबाने “खोंयोंसेरो चु कोलो छ तब् जा?” बिसि ङ्योएमा चइ बिइ, “च्युगुथिरि कोलो ओंनों ग।
च हुल न्होंरि च्युसे ङ्हिंदिं समा को त्हबै बेथाइ दुःख योंबै च्हमिरि घ्रि मुँल। चइ खीए बेथा सबर ल्हें म्हिमैंने ङ्ह्योब्-लिब् लसि ह्रोंसने मुँबै ताँन् मुइ खर्ज लल् खाँल। दिलेया खाबज्यै या सल् लल् आखाँल।
चर सोंच्युसे प्रेदिं ओंनोंन् नरिबै म्हि घ्रि मुँल।
छबिमा चमैंइ खी ल्हिब बिसि युँमा तोमा येशू लोसि मन्दिरउँइँले बैरु त्होंयाइ।
छाब् म्रोंसि खीए चेलामैंइ खीने, “गुरु, चु म्हि फिब् ओंनोंबै तले कन तगे? खाबइ पाप लगे? चुइ उ चुए आबा-आमाइ पाप लगे?” बिसि ङ्योएमा।
लुस्त्रा सहरर प्हले ओलेल् आखाँबै म्हि घ्रि मुँल। च फिब् ओंनोंबै डुँड मुँल, छतमा च खैमैंइ आप्रल।
पावलए योर प्हुरि बेर्दिब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैंइ, “चु म्हि क्ह्रोंसेंन्ले म्हि सैबै म्हि तल् त्हुम्! च मा ङ्युँइउँइँले सोइ खलेना निसाफउँइँले चु स्योरल् आखाँ,” बिसि खेंमैंए न्होंर बिबर होंइ।
च अचम्माले सबै म्हि प्लिच्यु बर्ष क्हो-क्होबै मुँल।
पत्रुसइ चर एनियास मिं मुँबै म्हि घ्रि त्होइ। च म्हि प्रेदिं ओंनोंन् यो प्हलेमैं ओलेल् आखाँबै स्याले तसि क्ल्ह्योर्न रोरिल।