51 क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, ङइ बिबै ताँ ङिंब्मैं खोंयोंइ सिल् त्हुरिब् आरे।”
आसिल्ले खोंयोंन् बिलै सोरिबै म्हि खाब् मुँ? खाबइ ह्रोंसए सोलाइ क्रोंउँइँले फ्रेल् खाँमुँ? तिस्याँदे मैंन्
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चुर मुँब्मैं न्होंरि कति म्हिइ म्हिए च्ह खीए ग्याल्सर युरिब आम्रोंन् समा सिरिब् आरे।”
परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट आम्रोंन् समा क्हि आसि बिसि पबित्र प्ल्हजी चने ओंसोंन् था पिंल।
येशूजी चने बिइ, “खाबइ ङलाइ म्हाँया लमुँ, चइ ङए ताँ ङिंमुँ, धै ङए आबाजी चलाइ म्हाँया लब्मुँ, झाइले आबा नेरो ङ च ङाँर युसि चने बालु टिब्मुँ।
केब्छैं ह्रोंसए क्ल्हे भन्दा थेब् आत बिसि ङइ क्हेमैंने बिबै ताँ मैंन्। म्हिमैंइ ङ ह्रुगुदिइ बिस्याँ क्हेमैंलाज्यै या ह्रुगुदिब्मुँ। चमैंइ ङए ताँ ङिंइ बिस्याँ क्हेमैंए ताँ या ङिंब्मुँ।
“क्हिजी ह्युलउँइँले त्हाँसि ङने पिंबै म्हिमैंलाइ ङइ क्हि ङो सेल् पिंइँमुँ। चमैं क्हिल्ना मुँल दिलेया क्हिजी चमैं ङलाइ पिंइँमुँ। चमैंइ क्हिए ताँमैं ङिंइँमुँ।
“क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, खाबइ ङए ताँ थेसि ङ कुल्मिंबै आबाए फिर बिश्वास लमुँ, चइ खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंम्। चए निसाफ आत, चइ सजैं योंल् आत्हु, बरु च म्हि सिबउँइँले धबै सोसि खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंइमुँ।
चु खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्हें चब्मैं खोंयोंइ आसिरिगे बिसि चु क्हें स्वर्गउँइँले तयुइ।
येशूजी धबै चमैंने बिइ, “ङ ह्युलर्बै चारबै ह्वे ग। ङए लिलि प्रबै म्हि मिछु खैबर प्रल् त्हुरिब् आरे। दिलेया चइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै चारबै ह्वे योंब्मुँ।”
यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “क्हि मोंइ स्याइमुँ बिसि ङिइ तोगो छेनाले था सेइ! ङिए खे अब्राहाम सियाइ, धै अगमबक्तामैं या सियाइ, दिलेया क्हि बिस्याँ ‘ङइ बिब् ङिंब्मैं खोंयोंइ सिल् त्हुरिब् आरे बिमुँ।’
क्हेमैंइ खी ङो आसेइमुँ, दिलेया ङइ खी ङो सेइमुँ। ङज्यै या खीलाइ ङो आसे बिम् बिस्याँ ङै या क्हेमैं धों तबै स्योर्गुन् तब्मुँ। दिलेया ङइ खीलाइ छेनाले ङो सेमुँ, छतसि खीजी बिबै ताँ ङइ ङिंमुँ।
बिश्वासउँइँलेन् हनोक सिल् आत्हुनले स्वर्गर क्वेबोयाइ। चलाइ खाबज्यै या आत्हो, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चलाइ स्वर्गउँइँ बोयाल। च स्वर्गउँइँ क्वेबोब् भन्दा ओंसों चइ परमेश्वरलाइ सैं तोंन् लल बिबै ताँ परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
दिलेया ताँन् सै खीए न्होंर मुँ बिबै ताँ ङिइ सेइमुँ। दे त्हेए ल्हागिर खीलाइ स्वर्गदूतमैं भन्दा दे क्युरु लमिंइ, तलेबिस्याँ म्हिमैंए फिर्बै परमेश्वरए दयाम्हाँयाइ लमा म्हिमैंए पाप ख्रुमिंबै ल्हागिर खी दु:खले सिल् त्हुइ। दिलेया सिबइले खी धबै सोगों तसि खइ। छतसि परमेश्वरजी खीलाइ थेबै मानए मुकुट कुमिंइ।