46 क्हेमैंए न्होंरि खाबइ ङए फिर छ्याब् ल्हैदिल् खाँमुँ? ङइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ पोंम् बिस्याँ क्हेमैंइ तले ङए फिर बिश्वास आल?
लु बित्ति! यूहन्नाइ बप्तिस्मा पिंबै हग खनिउँइँले योंइ? परमेश्वरउँइँले योंइ उ म्हिमैंउँइँले योंइ?” छबिमा चमैं ह्रों-ह्रोंसन्, “स्वर्गउँइँले बिले बिस्याँ ‘छ बिस्याँ यूहन्नाइ बिबै ताँ क्हेमैंइ तले आक्वेंल?’ बिसि चइ बिब्मुँ बिदै छलफल लबर होंइ।
चु ताँ थेसि चमैं खें-खेंमैंन् छ बिसि ताँ लबर होंइ, “ङ्योइ ‘स्वर्गउँइँले’ बिइ बिस्याँ, ‘क्हेमैंइ यूहन्नाए फिर तले बिश्वास आलल?’ बिसि चइ बिब्मुँ।
तारे चु ह्युलर्बै म्रुँ खसिन् मुँ। छतसि ङ क्हेमैंने ल्हें पोंरिब् आरे। चइ ङए फिर तोइ लल् आखाँ।
ङए आबाए ताँमैं ङिंसि खीए म्हाँयार ङ टिरिब् धोंले क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँमैं ङिंइ बिस्याँ क्हेमैं ङए म्हाँयार टिरिब्मुँ।
झाइले पबित्र प्ल्ह युबै लिउँइँ ह्युलर्बै म्हिमैंलाइ पाप, धार्मिकता नेरो नियाए बारेर दोषि ठर्दिब्मुँ।
पिलाताइ खीने “छ बिस्याँ क्हि म्रुँन् वा?” बिसि ङ्योएमा येशूजी बिइ, “ङ म्रुँ ग बिसि क्हिइन बिइमुँ। क्ह्रोंसेंन्बै ताँए ग्वाइ पिंबै ल्हागिर ङ फिब् ग। छतसि ङ चु ह्युलर युब् ग। क्ह्रोंसेंन्बै ताँ खोब्मैंइ ङए ताँ थेमुँ।”
परमेश्वरए सन्तानइ परमेश्वरए ताँ थेम्। क्हेमैं परमेश्वरए सन्तान आङिं। छतसि क्हेमैंइ परमेश्वरए ताँ आथे।”
चमैंइ घरि-घरि येशूने ताँमैं ङ्योएरिमा येशू रासि चमैंने बिइ, “क्हेमैंए न्होंरि खाबइ तिफुँइ पाप आलइमुँ, चइन ओंसों चु च्हमिरि युँमाइ प्रिंरिगे।”
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्टउँइँले ठिक ठर्दिरिगे बिसि तोइ पाप आरेबै येशू ख्रीष्टलाइ परमेश्वरजी ङ्योइ लबै पापए ति नोल् पिंइ।
ङ्योए ल्हागिर ख्रो पिंबै खेगि क्रथेजी ङ्योए दुःखर ल्होल् खाँम्। तलेबिस्याँ ङो चुसि ङ्योलाइ पापर च्होवाब् धोंले खीलाज्यै या पापर च्होवाबै ल्हागिर तोन्दोंरि सैर ङो चुल, दिलेया खैबै ङोज्यै या खीलाइ पापर च्होवाल् आखाँ।
ङ्योए ल्हागिर छाबै म्हि घ्रि ख्रो पिंबै खेगि क्रथे तल् त्हुम्, तलेबिस्याँ येशू पबित्र, छ्याब् आरेब नेरो तोइ पाप आरेब मुँ। छतसि परमेश्वरजी पापि म्हिमैंउँइँले स्यो लसि खीलाइ स्वर्ग भन्दा ताइ थेंमिंइमुँ।
खीजी तोइ पाप आल, खीजी खोंयोंइ या स्योर आते।