43 ङइ बिबै ताँमैं क्हेमैंइ तले आक्हो? तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँमैं थेल् आखाँ।
दुष्ट म्हिमैंइ ठिक के खैले लल् त्हुम् बिब आसे; दिलेया याहवेहजी बिबै ताँ ङिब्मैंइ च ताँमैं छेनाले क्होम्।
तलेबिस्याँ चु म्हिमैंए सैं क्होल् आखाँब् तइमुँ। चमैंए न्ह थेल् आखाँब् तइमुँ, झाइले चमैंए मि च्युँ लइमुँ। तिंयाँ चमैंए मिइ म्रोंल् खाँस्याँ, चमैंए न्हइ थेल् खाँस्याँ, झाइले चमैंए सैंइ क्होल् खाँस्याँ, चमैं ङ ङाँइ एखमल, धै ङइ चमैं सल् लमिंमल।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, च त्हे खसिन् मुँ, च त्हे तोगोन् ग। सियाब्मैंइ परमेश्वरए च्हए कै थेब्मुँ, धै च्हए कै थेब्मैं सोल् योंब्मुँ।
ङ ह्रोंसए आबाए मिंर युइमुँ, दिलेया क्हेमैंइ ङलाइ आक्वें। कोइ म्हि ह्रोंसए हगर्न खइ बिस्याँ क्हेमैंइ चए मान लम्।
चु ताँ थेसि येशूए चेलामैं न्होंर्बै ल्हेइ बिइ, “चु ताँ बेल्ले गारो मुँ। खाबइ चु ताँ थेल् खाँमुँ?”
खाबज्यै परमेश्वरजी बिब् धोंले के लदा ङ्हाँम् बिस्याँ, ‘ङइ लोमिंबै ताँ परमेश्वरउँइँले युब् उ, ह्रोंसए सैंर मैंसि पोंब् जा’ बिसि चइ सेब्मुँ।
चु ताँ खीजी परमेश्वर आबाए बारेर बिब् ग बिसि चमैंइ आक्हो।
दिलेया चमैंइ खीने बिइ, “ङिम् अब्राहामए सन्तानमैं ग। तोगो समा ङि खाबै केब्छैं तसि टिल् आत्हुइमुँ। ‘क्हेमैं दुःखउँइँले फ्रेयाब्मुँ’ बिसि खैले बिल?”
चमैंइ खीने बिइ, “ङिए आबाम् अब्राहाम ग।” येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं अब्राहामए सन्तानमैं ङिंब् ग बिस्याँ अब्राहामइ लब् धों तबै केमैं क्हेमैंज्यै लमल।
“ओ, आच्योबै म्हिमैं, सारो सैं प्ह्याब्मैं नेरो न्ह आथेब्मैं! क्हेमैंइ खोंयोंन् बिलै पबित्र प्ल्हए बिरोध लइमुँ। क्हेमैंए खेमैंइ लब् धोंले क्हेमैंज्यै या छान् लइमुँ।
खीए बारेर्बै ताँ क्होबै म्हि खाबै आरे, खीलाइ म्हैब खाबै आरे।