37 क्हेमैं अब्राहामए सन्तानमैं ग बिसि ङइ सेइमुँ। दिलेया क्हेमैंइ ङ सैल् म्हैमुँ, तलेबिस्याँ ङइ बिबै ताँ क्हेमैंइ थेदा आङ्हाँ।
तलेबिस्याँ चु म्हिमैंए सैं क्होल् आखाँब् तइमुँ। चमैंए न्ह थेल् आखाँब् तइमुँ, झाइले चमैंए मि च्युँ लइमुँ। तिंयाँ चमैंए मिइ म्रोंल् खाँस्याँ, चमैंए न्हइ थेल् खाँस्याँ, झाइले चमैंए सैंइ क्होल् खाँस्याँ, चमैं ङ ङाँइ एखमल, धै ङइ चमैं सल् लमिंमल।
‘ङि यहूदीमैं परमेश्वरजी त्हाँबै म्हि अब्राहमए खलकर्बै तसेरो ङि परमेश्वरए सजैंउँइँले स्योल् योंब्मुँ,’ बिसि ह्रों-ह्रोंसन् बिआप्रद्। तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, परमेश्वरजी अब्राहमए ल्हागिर चु युँमाउँइँले या सन्तान् लमिंल् खाँम्।
चु ताँ थेसि यहूदी चिबनाँब्मैंइ येशूलाइ प्रिंब् बिसि धबै युँमा तोइ।
चइ छ बिबै त्हिंइसेरोन् यहूदी चिबनाँब्मैंइ येशूलाइ सैबै मत लइ।
क्हेमैं न्होंरि घ्रि-घ्रिइ ह्रोंसलाइन थेब लरिगे ङ्हाँमुँ, दिलेया घ्रि मत्त्रे मुँबै परमेश्वरउँइँले योंबै मान आम्है। छ तसेरो क्हेमैंइ ङए फिर खैले बिश्वास लल् खाँमुँ?
च लिउँइँ येशू यहूदीया ह्युलर ह्यादा आङ्हाँसि गालील ह्युलर्न स्युररिल। तलेबिस्याँ यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीलाइ सैबै घ्याँ म्हैरिल।
ङ्योए खे मोशाइ क्हेमैंने परमेश्वरए ठिम पिंइ, आपिं वा? दिलेया क्हेमैं खाबज्यै च ठिम आम्हाँदि। क्हेमैं झन् ङलाइ सैल् म्हैब् वा?”
यरूशलेमर्बै को-कोइ म्हिमैंइ बिइ, “चिबनाँब्मैंइ सैल् म्हैबै म्हि चुन् आङिं वा?
दिलेया चमैंइ खीने बिइ, “ङिम् अब्राहामए सन्तानमैं ग। तोगो समा ङि खाबै केब्छैं तसि टिल् आत्हुइमुँ। ‘क्हेमैं दुःखउँइँले फ्रेयाब्मुँ’ बिसि खैले बिल?”
ङइ बिबै ताँमैं क्हेमैंइ तले आक्हो? तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँमैं थेल् आखाँ।
क्हेमैंए खे अब्राहामइ ओंसोंन् ङ चु ह्युलर युब्मुँ बिब् सेसि सैं तोंल, झाइले ङ युब् म्रोंसि बेल्ले सैं तोंइ।”
छबिमा चमैंइ खी ल्हिब बिसि युँमा तोमा येशू लोसि मन्दिरउँइँले बैरु त्होंयाइ।
चमैंइ येशूए सैं किंबर चु ताँ बिल। दिलेया येशू कुरसि योरिइ सर प्ह्रिबर होंइ।
“ओ आघें-अलिमैं, अब्राहामए सन्तान्मैं, नेरो परमेश्वर म्हाँदिबै अरू ह्रेंर्बै म्हिमैं! परमेश्वरजी ङ्योए ङाँर्न चु जोगेमिंबै ताँ कुल्मिंइँमुँ।
झाइले अब्राहामए ताँन् सन्तानमैं परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं आङिं। अब्राहामल च्ह ङ्हिं मुँनबिलेया परमेश्वरजी छ बिल, “इसहाकउँइँले योंबै सन्तान मत्त्रे क्हिए सन्तान ठर्दिब्मुँ।”
पबित्र प्ल्ह आरेबै म्हिमैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ क्होल् आखाँ। च ताँ चमैंए ल्हागिर केर आफेबै ताँ धों तम्, तलेबिस्याँ पबित्र प्ल्हजी पिंबै ज्ञान-बुद्धिउँइँले मत्त्रे च ताँमैं क्होल् खाँम्।
ओ चिबनाँब्मैं, ओंसों ओंनोंन् मुँबै परमेश्वरलाइ क्हेमैंइ ङो सेइमुँ, छतसि ङइ क्हेमैंलाइ चु ताँ प्ह्रिरिइमुँ। ओ फ्रेंसिमैं, क्हेमैं भोंब मुँ, धै क्हेमैंए खोंर परमेश्वरए बचन थेंइमुँ, धै क्हेमैंइ दुष्टलाइ ट्होइमुँ, छतसि ङइ क्हेमैंलाइ चु ताँ प्ह्रिरिइमुँ।