32 झाइले क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ तो जा बिसि सेब्मुँ, धै च क्ह्रोंसेंन्बै ताँइ क्हेमैंलाइ दुःखउँइँले फ्रेमिंब्मुँ।”
ङ खाँसो ङ्हाँन्ले प्रब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ल्हैदिबै केमैं लबै भों ङइ लइमुँ।
क्हिए क्ह्रोंसेंन्बै घ्याँर प्रबर ङलाइ लोमिंन्, तलेबिस्याँ ङलाइ जोगेमिंबै परमेश्वर क्हिन् ग; धै ङइ त्हिंतिमिंन् क्हिए फिर्न आशा लइमुँ।
ङइ हौदिलैया क्हेमैंए सैंर चु ताँम् ङए ल्हागिर्न ग ङ्हाँस्याँ, ङइ ह्रोंसए खोंर्बै ताँ क्हेमैंने बिमल; धै ङए ताँमैं क्हेमैंलाइ सेल् पिंमल।
तलेबिस्याँ चमैंइ ज्ञान बुद्धिए ताँमैं तो धोंइ आङ्हाँ, धै याहवेहने या आङ्हिं,
दिलेया ठिक के लप्रबै म्हि प्रबै घ्याँ चारबै ह्वे धोंन् तम्, च ह्वे त्हिंयाँ आधा समा बेल्ले चारदै ह्याम्।
ङए खर्गु नोद्, धै ङने बालु लोद्, तलेबिस्याँ ङ ताँनए फिर ल्हयो खम्, धै ङ थेब् आप्हैं। छतसि क्हेमैंए सैंर छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।
परमेश्वरए बचन म्हिए क्हो किंसि ङ्योए म्हाँजोर युसि टिइ। खी दयाम्हाँया मुँब नेरो कह्रोंसेंन्बै ताँ पोंमल खीए चारबै ह्वे ङिइ म्रोंइमुँ, च चारबै ह्वे परमेश्वर आबाउँइँले युबै घ्रि मत्त्रे च्हल् मुँल।
स्योंम्बै मोशालाइ परमेश्वरजी खीए ठिम पिंइ, दिलेया येशू ख्रीष्टउँइँले क्ह्रोंसेंन्बै ताँ नेरो बेल्ले थेबै दयाम्हाँया ङ्योइ योंइ।
येशूजी चने बिइ, “घ्याँ, क्ह्रोंसेंन्बै ताँ, नेरो छ्ह ङन् ग। ङउँइँले बाहेक् खाबै या परमेश्वर आबा ङाँर फेनेल् आखाँ।
दिलेया क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लोमिंबै पबित्र प्ल्ह युब्मुँ, धै खीजी क्हेमैं ताँन् क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै घ्याँर डोरेमिंब्मुँ। खीजी ह्रोंसए सैंर मैंब् धोंले आपों। खीजी तो ताँ थेमुँ चन् पोंब्मुँ, धै लिउँइँ तखबै ताँमैं क्हेमैंने बिमिंब्मुँ।
क्हिए ताँ क्ह्रोंसेंन्ब ग। छतसि क्हिए क्ह्रोंसेंन्बै ताँउँइँले चमैं क्हिए पबित्र म्हिमैं लमिंन्।
‘ताँन् म्हिमैंलाइ परमेश्वरजीन् लोमिंब्मुँ,’ बिसि अगमबक्तामैंइ परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिथेंइँमुँ। धै परमेश्वर आबाजी बिबै ताँ थेब्मैं नेरो लोब्मैं ङ ङाँर खम्।
खाबज्यै परमेश्वरजी बिब् धोंले के लदा ङ्हाँम् बिस्याँ, ‘ङइ लोमिंबै ताँ परमेश्वरउँइँले युब् उ, ह्रोंसए सैंर मैंसि पोंब् जा’ बिसि चइ सेब्मुँ।
छतसि परमेश्वरए च्हजी क्हेमैंलाइ दुःखउँइँले फ्रेमिंइ बिस्याँ क्ह्रोंसेंन क्हेमैं दुःखउँइँले फ्रेयाब्मुँ।
दिलेया तारे क्हेमैं पापउँइँले फ्रेसि परमेश्वरए के लबै म्हिमैं तइमुँ। छतसि तारे क्हेमैंने तल् त्हुबै रो छ्याब् आरेबै छ्ह ग। छले क्हेमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम्।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंबै प्ल्हजी क्हेमैंलाइ क्ल्हे म्रोंसि ङ्हिंबै केब्छैं धों तल् आत्हुब् लमिंइमुँ, बरु पबित्र प्ल्हजी क्हेमैंलाइ परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं लमिंइ, छतसि खीए पबित्र प्ल्हए भोंउँइँले ङ्योइ परमेश्वरने “आबा, ओ ङए आबा,” बिल् योंइमुँ।
तलेबिस्याँ ठिमइ ङइ लबै पापए निसाफ लसि सिबै दण्ड पिंलेया परमेश्वरए प्ल्हए शक्तिजी ङलाइ ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् लसि छारा छ्ह पिंसि च दण्डउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
तलेबिस्याँ प्रभुजी त्हाँमा केब्छैं मुँलेया तारे चलाइ प्रभु येशूजी केब्छैं तबइले फ्रेमिंइमुँ। छलेन प्रभुजी त्हाँबै त्हेसेरो च म्हि केब्छैं तबइले फ्रेमिंइमुँ, छतसि च म्हि प्रभुए के लबै म्हि तइमुँ।
ङ्यो केब्छैं-केब्स्योमैं आतबै ल्हागिर ख्रीष्टजी सै फोसि ङ्योलाइ ठिमउँइँले खामिंइ। छतसि सैं भोंब् लद्। क्हेमैं धबै केब्छैं-केब्स्योमैं आतद्!
ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैं ठिमए न्होंर टिल् आत्हुरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ त्हाँब् ग। छले क्हेमैं खाँसो ङ्हाँन् तल् योंबइले तारे पिरु ह्रोंसए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै ताँमैंए लिलि आप्रद्, बरु घ्रिइ घ्रिने म्हाँया लसि घ्रिइ घ्रिए सेवा लद्।
छाबै च्हमिरिमैंइ लोबम् लोमुँ, दिलेया क्ह्रोंसेंन्बै ताँ खोंयोंइ क्होल् आखाँ।
दिलेया परमेश्वरए ठिमर्बै ताँमैं छेनाले थेसि चर बिब् धोंलेन् प्रबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ। तलेबिस्याँ ठिमइ छ्याँबै छ्ह खैले थोल् त्हुम् बिबै ताँमैं लोमिंम्, धै ठिमर्बै ताँमैं आम्लेबै म्हि ठिमइ बिब् धोंलेन् लरिम्।
परमेश्वरए छ्वेर्बै ठिमइ क्हेमैंलाइ आछ्याँबै बानि-बेहोरमैंउँइँले स्योमिंम्, धै च ठिमइ बिब् धोंले क्हेमैंए फिर खीजी निसाफ लब्मुँ। छतसि च ठिमइ बिब् धोंले तो पोंमुँ तो लमुँ च छेनाले लद्।
क्हेमैं आछ्याँबै सैउँइँले फ्रेमिंबै म्हिमैं धोंले छ्ह थोद्। दिलेया आछ्याँबै सैउँइँले फ्रेमिंबै म्हिमैं ग बिसि ठिमए बिरोधर्बै केमैं आलद्। बरु परमेश्वरए के लबै म्हिमैं धोंले छ्ह थोद्।
ङ बिश्वासीमैं न्होंर्बै एल्डरउँइँले परमेश्वरजी त्हाँबै आना नेरो क्हिए कोलोमैंने जय मसीह मुँ। ङइ क्हेमैंलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लमुँ। ङइ मत्त्रे आङिं, क्ह्रोंसेंन्बै ताँ था सेबै ताँन् बिश्वासीमैंज्यै या क्हेमैंलाइ म्हाँया लम्,