29 ङ कुल्मिंबै आबा ङने बालुन् मुँ। खीजी ङ घ्रिन् आवाथेंइँमुँ, तलेबिस्याँ ङइ खोंयों बिलैया खीए सैं तोंन् लबै केमैं मत्त्रे लम्।”
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
दिलेया येशूजी यूहन्नाने बिइ, “तोगो छान् तरिगे। छले ङ्योइ परमेश्वरजी बिब् धोंले लब् छ्याँब मुँ।” छबिमा यूहन्नाइ येशूलाइ बप्तिस्मा पिंइ।
झाइले “चु ङइ खोबै च्ह ग, चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले युइ।”
दिलेया ङइ आबाने म्हाँया लम् बिब ह्युलर्बै म्हिमैंइ सेरिगे बिसि आबाजी ङने लद् बिबै केमैं ङ लरिमुँ। “रेद्, ङ्यो छुइले ह्याले।”
ङए आबाए ताँमैं ङिंसि खीए म्हाँयार ङ टिरिब् धोंले क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँमैं ङिंइ बिस्याँ क्हेमैं ङए म्हाँयार टिरिब्मुँ।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
क्हिजी ङने लद् बिसि पिंबै के खाँन् लसि चु ह्युलर क्हि कति थेब मुँ बिसि उँइँमिंइमुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङलाइ कुल्मिंबै परमेश्वर आबाजी बिब् ङिंब नेरो खीजी पिंबै के खाँन् लबन् ङए चबै सै ग।
“ङ ह्रोंसइन तोइ लल् आखाँ। परमेश्वर आबाजी खै बिमुँ छलेन ङइ निसाफ लब्मुँ। छतमा ङइ लबै निसाफ ठिक ठर्दिम्, तलेबिस्याँ ङ ह्रोंसइ मैंब् धोंले आल, दिलेया ङ कुल्मिंबै परमेश्वर आबाजी मैंब् धोंले लमुँ।
ह्रोंसए सैंर्बै ताँ पूरा लबर ङ स्वर्गउँइँले युब आङिं, ङलाइ कुल्मिंबै आबाए सैंर मैंबै केमैं पूरा लबर ङ युब् ग।
ङइ निसाफ लइ बिस्याँ ङइ लबै निसाफ क्ह्रोंसेंन्बै तब्मुँ, तलेबिस्याँ निसाफ लब ङ घ्रि आरे, ङ कुल्मिंबै आबा या ङने बालु मुँ।
ताँन् म्हिमैंइ प्रभुए ताँ थेल् योंरिगे बिसि प्रभु ङए ङाँर रायुइ, धै खीए ताँ बिबै ल्हागिर ङलाइ भों पिंइ। छतसि ङ सिंहए सुँउँइँले स्योरसि खल् खाँइ।
प्रभु खोंयोंन् बिलै क्हिने प्रे तरिगे। धै खीए दयाम्हाँया क्हेमैंइ योंरिगे।
ङ्योए ल्हागिर ख्रो पिंबै खेगि क्रथेजी ङ्योए दुःखर ल्होल् खाँम्। तलेबिस्याँ ङो चुसि ङ्योलाइ पापर च्होवाब् धोंले खीलाज्यै या पापर च्होवाबै ल्हागिर तोन्दोंरि सैर ङो चुल, दिलेया खैबै ङोज्यै या खीलाइ पापर च्होवाल् आखाँ।
ङ्योए ल्हागिर छाबै म्हि घ्रि ख्रो पिंबै खेगि क्रथे तल् त्हुम्, तलेबिस्याँ येशू पबित्र, छ्याब् आरेब नेरो तोइ पाप आरेब मुँ। छतसि परमेश्वरजी पापि म्हिमैंउँइँले स्यो लसि खीलाइ स्वर्ग भन्दा ताइ थेंमिंइमुँ।
ओ ङए कोलोमैं, क्हेमैंइ पाप आलरिगे बिसि ङइ चु प्ह्रिछ्या प्ह्रिरिइमुँ। दिलेया खाबज्यै या पाप लइबिस्याँ ङ्योए ल्हागिर परमेश्वर आबाने क्षमा ह्रिमिंबै येशू ख्रीष्ट मुँ। खीजी ठिक के लम्।
झाइले ङ्योइ खीने तो सै ह्रिलेया योंम्, तलेबिस्याँ खीजी बिबै ताँमैं ङ्योइ ङिंम्, धै खीए सैं तोंन् लबै केमैं ङ्योइ लम्।