17 क्हेमैंए ठिमरै या म्हि ङ्हिंइ पिंबै ग्वाइ क्ह्रिबिस्याँ च ताँ क्ह्रोंसेंन्बै तब्मुँ बिसि प्ह्रिइमुँ।
दिलेया चइ क्हिए ताँ थेल् आङिंस्याँ म्हि घ्रिदे ङ्हिंदे साक्षि ग्वाइ लबर क्हिने बालु बोसि चने सल्ला लद्। तलेबिस्याँ ‘उजुर लस्याँ साक्षि ग्वाइ टिब्मैं ङ्हिंदे सोंदे चैदिम्,’ बिसि ठिमर प्ह्रिथेंइमुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “‘ङइ बिमुँ, क्हेमैं देउतमैं ग,’ बिसि क्हेमैंए ठिमर आप्ह्रिइमुँ वा?
दिलेया छ्वेर प्ह्रिथेंबै चु ताँ पूरा तबर छ तब् ग, ‘चमैंइ तोनतोर्न ङलाइ हेल लइ बिसि चर प्ह्रिथेंइमुँ।’
तारे ङ सोंखेबै लार क्हेमैं ङाँर खसिन् मुँ। खाब् मुँलै म्हिए फिर तोइ दोष ल्हैदिस्याँ परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिब् धोंले, “म्हि ङ्हिं सोंइ बिबै ताँ क्ह्रिस्याँ मत्त्रे च ताँ पक्का तम्।”
खीए फिर बिश्वास लबै त्हे आखन् समा परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिबै ल्हागिर ङ्योलाइ लोदा-सैंदा लसि ख्रीष्ट समा डोरेबर खीजी ङ्योलाइ ठिम पिंइ।
क्हेमैं ठिमए न्होंर टिदा ङ्हाँब्मैंइ ङने चु ताँ बिद्: ठिमइ तो बिइमुँ बिसि क्हेमैंइ आसेइमुँ वा?
मोशाइ प्ह्रिबै ठिम आम्हाँदिबै म्हिए बारेर म्हि ङ्हिंदे सोंदेए ग्वाइ तइ बिस्याँ च म्हि ल्हयो आयोंल्ले सिल् त्हुम्।
म्हिमैंइ पिंबै ग्वाइ ङ्योइ क्वेंम्। परमेश्वरजी पिंबै ग्वाइमि झन् थेब मुँ, धै परमेश्वरजीन् खीए च्हए बारेर ग्वाइ पिंइमुँ।
दिलेया ङए ग्वाइ पिंब्मैं ङ्हिंलाइ हजार घ्रिसे ङ्हिप्रसे ट्हुच्यु त्हिंइ समा ह्रेंग खिसि ङए ताँ पोंबै भों पिंब्मुँ।”